Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Έναρξη Κατηχητικών σχολείων


Σε περιμένουμε και φέτος 
στο Κατηχητικό Σχολείο.
Παίζουμε δημιουργούμε και μαθαίνουμε για τον Χριστό και τους Αγίους μας,
μέσα στο σπίτι του Θεού.
Θα περάσουμε όμορφα...
ΕΛΑ ΚΑΙ ΕΣΥ!


Κάθε Σάββατο και Κυριακή 
στο Κέντρο Νεότητας της ενορίας. 

Η νέα κατηχητική χρονιά

2014 - 2015 ξεκίνησε...







Είσαι του Βασιλιά των Βασιλιάδων γιος

Σε είπαν Χριστιανό, κι έσκυψες το κεφάλι με ντροπή.
- Τι, πας και κατηχητικό; Οπισθοδρομικέ! Πριν από αιώνες έπρεπε να ζεις...
Και συ μιλιά. Κοκκίνισες μέχρι τ' αυτιά. Ύψωσε, λοιπόν, το μέτωπο και κοίτα
Ποιοι είναι αυτοί που σου κολλούν τη ρετσινιά;
Άδειοι χωρίς ιδανικά. Το χώμα μονάχα δοκίμασαν.
Η ύλη είναι το έμβλημα τους. Γι αυτούς άγνωστη η ομορφιά της αρετής.
Πως να τους πεις για τη χαρά σου στ' ανέβασμα της κορυφής!
Κοίταξε πίσω σου! Μάρτυρες και ήρωες οι πρόγονοι σου. 
Στάσου ορθός. Το χρέος σου βαρύ και ατίμητος ο θησαυρός
 που μ' αίμα στον παρέδωσαν οι μάρτυρες οι Χριστιανοί.
Παράσημο για σένα η ρετσινιά οπισθοδρομικός.
Τιμή σου και καμάρι σου να σου φωνάζουν όλοι πως είσαι
Χ ρ ι σ τ ι α ν ό ς
Είναι σαν να σου λένε: 
Είσαι του Βασιλιά των Βασιλιάδων γιος!!


Οἱ συνθῆκες κάτω ἀπό τίς ὁποῖες θά κατηχηθοῦν οἱ νέοι μας σήμερα



    Του Αρχιμανδρίτου 
     π. Αχιλλίου Τσούτσουρα
     
Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς

   Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου
           


    Μία νέα κατηχητική χρονιά ἄρχισε καί ἡ Ἐκκλησία γιά ἄλλη μιά φορά καλεῖ τά παιδιά της στίς κατηχητικές συναντήσεις, προκειμένου νά διαλεχθεῖ μαζί τους, νά συζητήσει πολλά ἀπό τά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζουν τά ἴδια καί οἱ οἰκογένειές τους, καί κυρίως νά τούς μιλήσει γιά Ἐκεῖνον πού πόνεσε περισσότερο ἀπ’  ὅλους ἐπάνω στόν Σταυρό γιά τήν δική μας σωτηρία καί γιά τήν δική μας ἀνάσταση.     Καί ἐνῶ ἡ διδάσκουσα πάντοτε Ἐκκλησία, ἀπό τήν ἐποχή τοῦ κρυφοῦ σχολειοῦ μέχρι καί σήμερα, μιλοῦσε μέ πολλή  ἀγάπη στά νέα παιδιά πού κατηχοῦσε γιά τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ὁ Θεός ἦλθε στόν κόσμο καί κατεργάσθηκε τήν σωτηρία μας, γιά τήν ὕψιστη αὐτή εὐεργεσία πού δέχθηκε τό ἀνθρώπινο γένος καί γιά τό πῶς ὁ ἄνθρωπος θά περάσει ἀπό τό κατ’ εἰκόνα στό καθ’ ὁμοίωσιν, σήμερα διαπιστώνουμε πώς τά παιδιά μας διακατέχονται ἀπό ἐντελῶς διαφορετικά ἐρωτήματα καί ἀπορίες πού ἔντονα τά ἀπασχολοῦν.
     Ἀσφαλῶς δέν παύουν νά τούς ἀπασχολοῦν τά ὑπαρξιακά προβλήματα, ἡ σχέση τους μέ τόν Θεό, ἡ ζωή καί ὁ θάνατος, θέματα πού πάντοτε κυριαρχοῦσαν στίς συζητήσεις τοῦ κατηχητικοῦ, καί ἀσφαλῶς στό πῶς θά ἀντιμετωπίσουν τό αὔριο. Ὅμως στήν ἐποχή μας, οἱ νέοι ἐπικεντρώνουν τό ἐνδιαφέρον τους περισσότερο στό σήμερα καί  στό πῶς θά ξεπεράσουν τίς τεράστιες δυσκολίες πού τούς ἔφεραν οἱ φοβερές ἐκεῖνες παγκόσμιες ἀνακατατάξεις.
   
   Πολλοί ἀπό τούς ὑπευθύνους τοῦ κατηχητικοῦ ἔργου διερωτῶνται πῶς θά στηρίξουν φέτος αὐτά τά νέα παιδιά, πού ἀπ’ τόν κόσμο τῆς καλοπέρασης καί τοῦ ἄφθονου ὑλισμοῦ βρέθηκαν, χωρίς νά τό θέλουν καί ἀσφαλῶς χωρίς νά τό περίμεναν, στήν στέρηση καί τήν ἀνέχεια.  Σίγουρα, ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πολύ δυνατός, ἰδιαίτερα ὠφέλιμος, ἀληθινά ἐνισχυτικός, πάντοτε παρηγορητικός, σωτήριος καί ἁγιαστικός γιά κάθε ἄνθρωπο καί σέ κάθε ἐποχή. Γι’ αὐτό καί ἡ κατήχηση τῆς Ἐκκλησίας σήμερα κρίνεται ἀναγκαία ὅσο ποτέ ἄλλοτε, γιατί γονεῖς καί παιδιά ἔζησαν καί ζοῦν καθημερινά τεράστιες ἀλλαγές, τήν ἀνατροπή ὅλου τοῦ ἑλληνοχριστιανικοῦ οἰκοδομήματος ὡς καί τοῦ θεσμοῦ ἀκόμη τῆς παραδοσιακῆς οἰκογένειας  και τήν βίωση μιᾶς οἰκονομικῆς κρίσεως πού μᾶς ἔφερε ὄχι μόνο τήν ὑλική ἀλλά καί τήν πνευματική ἐξαθλίωση.  Ἡ κατήχηση λοιπόν τῶν παιδιῶν μας, ἀφοῦ ἀσκηθεῖ ἀπό ἀνθρώπους πού θά διακατέχονται ἀπό ἔνθεο ζῆλο, γνήσια πίστη, πυρωμένη ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καρδιά, ἀφοσίωση καί μεράκι, θά προσπαθήσει μαζί μέ τήν γνώση τοῦ Θεοῦ, τήν ἐμπειρία τῆς πνευματικῆς ζωῆς, τήν θαυμαστή διδασκαλία τῆς πίστεως καί τήν χαρά τῆς συνύπαρξης, νά δώσει διά τοῦ στόματος αὐτῶν τῶν κατηχητῶν τους, πού πολλές φορές εἶναι οἱ καλύτεροι φίλοι καί σύμβουλοι τῶν παιδιῶν, εὐκαιρίες σημαντικές καί οὐσιαστικές. Ἔτσι, οἱ νέοι μας δέν θά ἀποκάμουν, δέν θά ἀπογοητευτοῦν, ἀλλά ενδυναμωμένοι καί αἰσιόδοξοι θά κάνουν πράξη αὐτό πού διδάχθηκαν καί ἄκουσαν στό κατηχητικό σχολεῖο, πού συνεχίζει καί σήμερα νά καλλιεργεῖ τήν γνώση, νά διδάσκει τήν ἐλευθερία, νά χαράζει νέους δρόμους στήν ζωή τοῦ ἀνθρώπου, νά ἀνεγείρει ἔμψυχους ναούς, νά οἰκοδομεῖ ἀνθρώπινες ψυχές, νά χτίζει τό αὔριο τῶν παιδιῶν, νά «δημιουργεῖ» Θεούς κατά χάριν, ὅπως χαρακτηριστικά τόνιζε παλαιός, ἔμπειρος κατηχητής καί νά δίνει στήριγμα καί ἐνίσχυση πνευματική σέ καιρούς ἀφιλίας καί ἀποξένωσης.


    Σήμερα, ὁ κατηχητικός λόγος τῆς Ἐκκλησίας, στηριγμένος ἀπό τή μιά στήν Ἱερά Παράδοσή της καί προσαρμοσμένος ἀπό τήν ἄλλη στίς ἀνάγκες τῆς ἐποχῆς, μπορεῖ νά δώσει ἀπαντήσεις ὄχι μόνο σέ θέματα πίστεως καί ζωῆς, ἀλλά καί σέ ὅ,τι παράδοξο καί πρωτόγνωρο βιώνουν οἱ σύγχρονοι νέοι καί καλοῦνται νά τό ἀντιμετωπίσουν.
    Μαζί τους ζοῦμε σήμερα τήν ὁλοκληρωτική στέρηση ὁραμάτων, τήν ἔλλειψη ἐλπίδας καί πληρότητας ζωῆς. Βρέθηκαν σέ ἕναν κόσμο ἀλλοτριωμένο, γιά τόν ὁποῖο καμμία εὐθύνη δέν φέρουν οἱ ἴδιοι, κι ἔφθασαν νά στεροῦνται ἀκόμη καί τήν οἰκογενειακή ζεστασιά καί θαλπωρή.
     Ἡ Ἐκκλησία ὅμως τούς λέει, μήν πτοεῖσθε, ὁ Κύριος νίκησε τήν ἁμαρτία καί τό θάνατο, συνέτριψε τό κράτος τοῦ Σατανᾶ καί ἑπομένως κάθε κακό. Ἀγωνισθεῖτε μέ πολλή ψυχική δύναμη την οποία θά πάρετε ἀπ’ τόν Μεγάλο Μάρτυρα τοῦ Γολγοθᾶ καί νά εἶσθε σίγουροι ὅτι ὅλα θά βελτιωθοῦν καί θά διορθωθοῦν, μέ πρῶτο τόν ἐσωτερικό μας κόσμο. Ἡ Ἐκκλησία ἐξάλλου πάντοτε ἔλεγε πώς τίποτα δέν μπορεῖ νά ἀλλάξει καί νά βελτιωθεῖ, ἐάν δέν ἀλλάξουμε καί δέν βελτιωθοῦμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι.
    Αὐτό εἶναι καί τό σημαντικό ἔργο της κατηχήσεως σήμερα: νά ὁδηγήσει δηλαδή τούς νέους ἀνθρώπους στόν Χριστό, νά κατανοήσει τά προβλήματα καί τίς ἀνάγκες τους, νά ἀναγεννήσει τίς καρδιές τους, νά καλλιεργήσει τό πνεῦμα τους, νά τούς μιλήσει γιά τίς ἀξίες τῆς ζωῆς πού δέν χάθηκαν, ἐπειδή πτωχεύσαμε ὑλικά καί  νά θέσει γερά τά θεμέλια τοῦ οἰκοδομήματος τοῦ Χριστοῦ μέσα τους. Ἔτσι θά εἰσέλθει ὁ Χριστός στήν ἀνθρώπινη καρδιά, καί  τότε ἡ ἐλπίδα δέν θά σβήσει ποτέ, ἀφοῦ αὐτή εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός  (όπως εξάλλου ψάλλουμε: ἡ ἐλπίς ἡμῶν Κύριε δόξα Σοι…). Και ὄπως διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας, οἱ Χριστιανοί δέν ἀπελπιζόμαστε ποτέ ἀλλά ἐλπίζουμε καί προσδοκοῦμε καί «ἡ ἐπί τόν Θεόν ἐλπίς ἀδιάψευστος» (κατά τον Ἰερό Χρυσόστομο).


     Στήν προσδοκία λοιπόν ἑνός καλύτερου κόσμου καί στήν προσδοκία ἀσφαλῶς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν τοῦ Κυρίου μας θά στρέψουμε φέτος τήν προσοχή μας καί θά προσπαθήσουμε κάτω ἀπό τίς ὅποιες συνθῆκες νά μήν ἀφήσουμε αὐτήν τήν πρόσκαιρη κρίση νά σκοτώσει τῶν παιδιῶν μας τήν ἐλπίδα, γιατί οἱ λαοί δέν πεθαίνουν ποτέ ἀπό πτώχευση ἤ ἔλλειψη ἀνέσεων, ἀλλά ἀπό τήν ἀπελπισία, τό κενό καί τήν ἔλλειψη ὁραμάτων καί ἰδανικῶν.