Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

25η Μαρτίου 1821: Η αρχή του τέλους της τουρκοκρατίας

                                                        Του Στέφανου Καρανίκα
Θεολόγου - Κατηχητή του Ιερού Ναού

Σήμερα η Πατρίδα και το Έθνος μας σύσσωμο εορτάζει την Εθνική μας Επέτειο διπλά: Την απελευθέρωση της Πατρίδος μας από το σκότος της Τουρκοκρατίας, αλλά και τη μεγάλη Θεομητορική εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Σήμερα, εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες, θα τιμήσουμε την διπλή αυτή εορτή, με ποικίλους τρόπους και ευκαιρίες. Θα εκκλησιαστούμε για να τιμήσουμε το πανάγιο πρόσωπο της Θεομήτορος και θα επικαλεστούμε τις μεσιτείες της για την πνευματική μας προκοπή και τελείωση. Θα ευχαριστήσουμε τον Τριαδικό Θεό που μας χάρισε την Μητέρα όλων μας αλλά και το δικαίωμα να επιστρέψουμε στον Παράδεισο από τον οποίο εξοριστήκαμε. Σήμερα ο Αρχάγγελος Γαβριήλ μας υπενθυμίζει ότι η ελπίδα έρχεται! Ο Χριστός θα γεννηθεί για να μας σώσει από την φθορά του θανάτου και να μας χαρίσει την αιώνια παρουσία και συντροφιά Του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τον μήνα Μάρτιο συνετελέσθη η Έξοδος του αρχαίου Ισραήλ από την Αίγυπτο (της αμαρτίας και των παθών) και στις 25 Μαρτίου έγινε η διάβαση της Ερυθράς Θαλάσσης. Επίσης, αρχαίες Παραδόσεις της Εκκλησίας μας πληροφορούν ότι την ημέρα αυτή θα πραγματοποιηθεί και η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας.

Σήμερα, επίσης, εμείς οι Έλληνες, θα τιμήσουμε την Εθνική μας Επέτειο, με την παρουσία μας ή την συμμετοχή μας στις μαθητικές και στρατιωτικές παρελάσεις,   αλλά και στις κάθε είδους σχολικές εορτές και εκδηλώσεις. Το πιο απλό που οφείλουμε να πράξουμε είναι να αναρτήσουμε έξω από τα σπίτια μας την ελληνική μας σημαία. Το πιο σημαντικό που μπορούμε να πράξουμε είναι να διδασκόμαστε από τα ανδραγαθήματα των Ηρώων του ’21 και να προσπαθούμε να τους μιμούμαστε στην ζωή μας. Είμαστε συνεχιστές των πράξεών τους όταν τους θυμόμαστε και τους τιμούμε.
Γιατί όμως όλοι εμείς οι Έλληνες ‘’οφείλουμε’’ να πράττουμε όλα τα προαναφερθέντα; Τι υποχρεώσεις έχουμε απέναντι σε ανθρώπους και γεγονότα που συνέβησαν αιώνες πριν; Η Ιστορία μας διδάσκει πολλά πράγματα. Ιδιαιτέρως δε η δική μας. Σαν Έθνος, σαν λαός, έχουμε ανεκτίμητες αρετές και προτερήματα αλλά και πάθη τραγικά και μοιραία. Το 1821, όλα αυτά βγήκαν στην επιφάνεια. Ήμασταν ολιγάριθμοι στα πεδία των μαχών. Λιγότεροι από 500 πολέμησαν στο Χάνι της Γραβιάς, στην Αλαμάνα, στο Μανιάκι, στο Δραγατσάνι και στο Σούλι, σε θάλασσα και σε στεριά. Χιλιάδες οι εχθροί. Βοήθεια εξωτερική δεν είχαμε, τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια του Αγώνα. Ένας Καποδίστριας όρθωσε ανάστημα στους ισχυρούς της Ευρώπης και έσωσε την Επανάσταση. Υλική οργάνωση πενιχρή. Διοικητική οργάνωση της Επανάστασης σχεδόν ανύπαρκτη. Και όμως το θαύμα έγινε.
 Όμως, τα λάθη και τα πάθη μας, παραλίγο να καταστρέψουν τον Αγώνα. Έναν χρόνο αργότερα από το ξέσπασμα της Επανάστασης, άρχισε ο Εμφύλιος. Οι στρατιωτικοί εναντιώθηκαν στους κυβερνητικούς. Οι θαλασσινοί στους στεριανούς. Οι Ρουμελιώτες στους Μωραΐτες. Από ελληνικά χέρια σκοτώθηκαν οι Οδυσσσέας Ανδρούτσος και Πάνος Κολοκοτρώνης. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ρίχνεται στην φυλακή με πολλούς άλλους αγωνιστές. Οι Τούρκοι αναθαρρεύουν και μαζί με τους Τουρκοαιγυπτίους του Ιμπραήμ καταπνίγουν μία μία τις επαναστατικές εστίες.
Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, ο Έλληνας ξυπνά και γλιτώνει από βέβαιο θάνατο και καταστροφή. Ξεδιπλώνει ένα ένα τα χαρίσματα και τις αρετές τις οποίες προίκισε ο Θεός την Φυλή μας και ‘’ξανά προς την δόξα τραβά’’. Αυτό όμως ποτέ δεν επετεύχθη χωρίς την βοήθεια του Θεού. Οι πρόγονοί μας το γνώριζαν πολύ καλά αυτό, διότι είχαν πίστη στον Θεό και αγάπη στους Αγίους, τους οποίους επικαλούνταν συνεχώς. ‘’Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για την σωτηρία της Πατρίδος και δεν την παίρνει οπίσω’’, έλεγε χαρακτηριστικά ο Γέρος του Μοριά. Η πίστη αυτή εκφράστηκε περίτρανα με την συμμετοχή της Εκκλησίας στον Αγώνα του 1821, αφού ούτως ή άλλως η συμπόρευση αυτή Ορθοδοξίας και Ελληνισμού είναι διαχρονικά δεδομένη. Δεν είναι τυχαίο που η Φιλική Εταιρία και οι κεφαλές του Αγώνα όρισαν ως ημερομηνία έναρξης της Επανάστασης την 25η Μαρτίου του 1821.

       Καλούμαστε να εορτάσουμε και να τιμήσουμε το πρόσωπο της Παναγιάς μας αλλά και των Ηρώων μας που έχυσαν το αίμα τους για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι. Τιμώντας τους, αναπέμπουμε ευχαριστία και δοξολογία στον Θεό για τις ευεργεσίες που μας χαρίζει. Η Πατρίδα μας στηρίζεται στη Χάρη της Θεοτόκου και στο έλεος του Θεού. Οι πρόγονοί μας, οι Ήρωές μας, το γνώριζαν αυτό. Το βίωναν. Ακόμη και όταν αμάρταναν. Μετανοούσαν και ζητούσαν την βοήθεια του Θεού. Ας μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό. Διότι αλλιώς μια νέα σκλαβιά θα έρθει. Και ίσως χειρότερη από την τουρκική.