Οι προστάτες Άγιοι της Ενορίας μας και ο βίος τους

Ποιοι είναι και γιατί οι προστάτες Άγιοι της ενορίας μας…

 Όπως κάθε ενοριακός Ναός είναι αφιερωμένος στη χάρη κάποιου Αγίου ή Αγίας, έτσι και ο δικός μας, είναι αφιερωμένος στους Αγίους και Πρωτοκορυφαίους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο. Μια ενορία όμως για περισσότερη χάρη ευλογία και προστασία από τον Άγιο Τριαδικό Θεό μας, τιμά και ευλαβείτε περισσότερους Αγίους. Πώς;

 Η κατασκευή παρεκκλησίων στον ενοριακό χώρο, η τοποθέτηση προσκυνηματικών εικόνων, η ονοματοδοσία ενός Αγίου/ας ως προστάτου μιας δραστηριότητας κ.λ.π., είναι μερικοί τρόποι.

 Η δικιά μας Ενορία πιο συγκεκριμένα, έχει την ευλογία να δοξάζει και να τιμά κι άλλους Αγίους εκτός από τους αγίους Πέτρο και Παύλο. Αυτό θα το δούμε παρακάτω… 

 Οι Άγιοι Πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι Πέτρος κ Παύλος

  Το κέντρο της ενορίας μας, ο ναός στον οποίο παρακολουθούμε την κυριακάτικη Θεία Λειτουργία, είναι αφιερωμένος στους αγίους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο.  

  Ο Πέτρος καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίος και ήταν γιος του Ιωνά, αδελφός του αποστόλου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου και ήταν ψαράδες στη λίμνη Γεννησαρέτ. Είχε νυμφευθεί στην Καπερναούμ, όπου έμενε οικογενειακά, μαζί με την πενθερά του. Ψαράς στο επάγγελμα, ήταν τύπος αυθόρμητος, ορμητικός και τη ζωή του κοντά στο Χριστό τη μαθαίνουμε από τα τέσσερα Ευαγγέλια, ενώ την αποστολική του δράση, από τις Πράξεις των Αποστόλων. Έγραψε και δύο Καθολικές Επιστολές, μέσα στις όποιες, να τι προτρέπει στους χριστιανούς:"Νήψατε,γρηγορήσατε,ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη". Δηλαδή εγκρατευθείτε, γίνετε άγρυπνοι και προσεκτικοί. Διότι ο αντίπαλος και κατήγορός σας διάβολος, σαν λιοντάρι που βρυχάται, περιπατεί με μανία και ζητάει ποιον να τραβήξει μακριά από την πίστη για να τον καταπιεί. Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, ο Πέτρος, δίδαξε το Ευαγγέλιο στην Ιουδαία, στην Αντιόχεια, στον Πόντο, στην Γαλατία, στην Καππαδοκία, στην Ασία και τη Βιθυνία. Κατά την παράδοση έφτασε μέχρι τη Ρώμη, όπου επί Νέρωνος (54-68) υπέστη μαρτυρικό θάνατο, αφού τον σταύρωσαν χιαστί, με το κεφάλι προς τα κάτω.

  Ο δε Παύλος γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας και στην αρχή ήταν σκληρός διώκτης του χριστιανισμού. Όμως, με θαύμα γνώρισε το Χριστό και έγινε ο μεγαλύτερος κήρυκας του Ευαγγελίου, θυσιάζοντας μάλιστα και τη ζωή του, γι'αυτό ονομάστηκε Απόστολος των Εθνών και τη ζωή με τις περιπέτειες του θα τα δει κανείς, αν μελετήσει τις Πράξεις των Αποστόλων, αλλά και τις 14 Επιστολές του στην Καινή Διαθήκη.

  Ο Παύλος θέλει κάθε χριστιανός, όπως και ο ίδιος, να αισθάνεται και να λέει:"ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός". Δηλαδή, δε ζω πλέον εγώ, ο παλαιός άνθρωπος, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός. Και ακόμα, "τα πάντα και εν πόσι Χριστός". Να διευθύνει, δηλαδή, όλες τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης ζωής μας ο Χριστός. Ο απόστολος Παύλος υπέστη μαρτυρικό θάνατο (χωρίς αυτό να είναι απόλυτα διασταυρωμένο) διά αποκεφαλισμού στη Ρώμη.

  Τη μνήμη τους τιμάμε και πανηγυρίζουμε λαμπρά στην Ενορία μας στις 29 Ιουνίου κάθε χρόνο με ένα μεγάλο προσκύνημα και λιτανεύοντας την Ιερά Εικόνα των Αγίων, στις κεντρικές οδούς της συνοικίας.

Ο Άγιος Σπυρίδων ο θαυματουργός

  Στον υπόγειο χώρο του ναού μας, υπάρχει  και λειτουργεί το Ιερό Παρεκκλήσιο του αγίου Σπυρίδωνος του θαυματουργού.
  Άγιος των Κερκυραίων, και πολιούχος του νησιού, ο θαυματουργός Άγιος, ο οποίος έσωσε με τα θαύματα του πολλές φορές το νησί των Φαιάκων από την καταστροφή και την πείνα και στον οποίο προστρέχουν μέχρι και σήμερα χιλιάδες πιστοί αναζητώντας παρηγοριά και βοήθεια, δεν έζησε ποτέ στην Κέρκυρα.

Γεννήθηκε σε μία φτωχή οικογένεια στην Τριμυθούντα της Κύπρου, κοντά στη Σαλαμίνα, το 270 μ.Χ. Αν και ήταν ένας απλός και αγράμματος βοσκός ξεχώριζε για την πίστη του στο Θεό, την ταπεινοφροσύνη του και τη φιλανθρωπία του. Από το γάμο του απέκτησε μία κόρη, την Ειρήνη. Όταν χήρεψε στράφηκε ολοκληρωτικά στο Θεό και έγινε κληρικός. Η φήμη που απέκτησε ήταν τόσο μεγάλη, ώστε, όταν εκοιμήθη ο επίσκοπος Τριμυθούντος, ο ίδιος ο πιστός λαός τον ανακήρυξε επίσκοπο.

Ακόμα και τότε ο Σπυρίδωνας δεν ξεχώριζε από τους υπόλοιπους φτωχούς ανθρώπους, που αποτελούσαν το ποίμνιο του. Φορούσε τα ίδια απλά και φτωχικά ρούχα με πριν, τον ίδιο σκούφο από φύλλα φοίνικα ενώ και ο βίος του ήταν το ίδιο φτωχικός καθώς όλα του τα υπάρχοντα εξακολουθούσε να τα μοιράζεται με τους φτωχούς. Παντού εξακολουθούσε να πηγαίνει με τα πόδια, ασχολείτο με τις αγροτικές εργασίες και συνέχιζε, ως καλός ποιμένας, να φυλάει το κοπάδι του. Η φήμη του μεγάλωσε ακόμη περισσότερο όταν με τα θαύματα του βοήθησε ανθρώπους που προσέτρεχαν στη βοήθεια του.

Ο άγιος Σπυρίδωνας στην Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 314 μ.Χ.

Ο Σπυρίδωνας ως επίσκοπος Τριμυθούντα πήρε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 314 μ.Χ., την οποία συγκάλεσε ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, προκειμένου να αποφανθούν οι Πατέρες της Εκκλησίας περί των θεωριών του Αρείου.

Ό Άρειος, μορφωμένος Πατέρας από την Αλεξάνδρεια, θεωρούσε το Χριστό κτίσμα του Θεού και απέρριπτε την τρισυπόστατη φύση του. Ο Σπυρίδωνας, ήδη πολύ γνωστός για το θεόπνευστο κήρυγμα του, μολονότι ουσιαστικά αμόρφωτος, επέτυχε να αντιταχθεί στο λόγο του Αρείου και να αποδείξει την αληθινή φύση του Θεού, το ομοούσιο της Αγίας Τριάδας, με το γνωστό θαύμα με το κεραμίδι.

Αφού συνέκρινε την Αγία τριάδα –Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα- με το κεραμίδι και τα τρία συστατικά του που το κάνουν Ένα – φωτιά, νερό και χώμα- κράτησε στο χέρι του ένα κεραμίδι και αμέσως ξεπετάχτηκε από το χέρι του φωτιά. Στη συνέχεια έτρεξε προς τη γη νερό και στο τέλος απέμεινε στο χέρι του μόνο χώμα. Μπροστά σ’ αυτό το θαύμα ο Άρειος καταντροπιασμένος ζήτησε συγνώμη.

Ο Σπυρίδωνας εκοιμήθη σε βαθιά γεράματα, στις 12 Δεκεμβρίου του 358 μ.Χ. σε ηλικία 88 ετών και ανακηρύχτηκε Άγιος από την Εκκλησία μας. Η ενορία μας τιμά των άγιο Σπυρίδωνα στις 12 Δεκεμβρίου κάθε χρόνο στο παρεκκλήσιο του. 

Η Αγία Ταβιθά η ελεήμων

   Η αγία Ταβιθά είναι η προστάτις της φιλανθρωπικής δραστηριότητας των κυριών της Ενορίας μας. Πιο συγκεκριμένα οι κυρίες, που βρίσκονται και διακονούν στην εκκλησία μας, που προσφέρουν φιλανθρωπίες στους άπορους ανθρώπους της Ενορίας, είναι γνωστές σε εμάς ως "οι κυρίες της αγίας Ταβιθά". Έχουν δηλαδή ως προστάτη και οδηγό τους σε όλες τις δραστηριότητες τους την Αγία, η οποία ήταν υπόδειγμα φιλανθρωπίας. Η Αγία αυτή, όπως μας αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, ήταν πολύ φιλάνθρωπος και συνεχώς έκανε καλά έργα και ελεημοσύνες. Στα συριακά η λέξη Ταβιθά ερμηνεύεται ως η Δορκάς, που στα αρχαία ελληνικά σημαίνει ζαρκάδι. 

  Η αγία Ταβιθά κατοικούσε στην πόλη Ιόππη, κι όπως πληροφορούμαστε από το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, αυτή ασκούσε την τέχνη της υφάντριας, όπου ύφαινε χιτώνες και ιμάτια, τα οποία πωλούσε και τα λεφτά που μάζευε τα διέθετε για την ανακούφιση των φτωχών και ειδικά των χηρών και των ορφανών. Τη μέρα που ο απόστολος Πέτρος έφτασε στη Λύδδα της Παλαιστίνης για να διαδώσει το λόγο του Ευαγγελίου, την ίδια μέρα η Ταβιθά αρρώστησε και πέθανε, οπότε ο θρήνος ήταν μεγάλος ανάμεσα σε αυτούς που βοηθιόνταν από αυτήν. Κι ενώ ετοιμάζονταν για την κηδεία, έμαθαν ότι ο απόστολος Πέτρος βρισκόταν στη Λύδδα και έστειλαν δύο απεσταλμένους τους για να τον βρουν και να τον παρακαλέσουν να έλθει στην πόλη. Πράγματι, ο απόστολος ανταποκρίθηκε στο αίτημά τους και φτάνοντας στην Ιόππη τον ανέβασαν στο υπερώο, όπου κειτόταν νεκρή η Ταβιθά. Τότε, χωρίς να μιλήσει, ο απόστολος τους έβγαλε όλους έξω κι αφού γονάτισε και προσευχήθηκε θερμά είπε: "Ταβιθά ανάστηθι". Και αμέσως η νεκρή Δορκάς αναστήθηκε. Τότε, όλοι οιπαρευρισκόμενοι γέμισαν από χαρά και το νέο της ανάστασής της διαδόθηκε σ' όλη την πόλη μ' αποτέλεσμα πολλοί να πιστέψουν στον Χριστό. 

  Η αγία Ταβιθά έκτοτε έζησε πολλά χρόνια γεμάτα από αγαθοεργίες και ελεημοσύνες, μέχρι την ειρηνική τελείωσή της σε βαθιά γεράματα. 

  Eορτάζει στις 25 Οκτωβρίου με τις κυρίες της Ενορίας μας να ετοιμάζουν ένα λαμπρό πανηγύρι.  Πρόσφατα μάλιστα, στον προαύλιο χώρο του ναού μας, τοποθετήθηκε και καθιερώθηκε  το παρεκκλήσιο/εικονοστάσι της Αγίας για να μπορούμε να προσκυνούμε και να ανάβουμε κερί στη χάρη Της.

Η Αγία Αικατερίνα η μεγαλομάρτυς

  Η Ενορία μας έχει τη χαρά και την ευλογία να διακονεί και να φροντίζει τους πονεμένους γέροντες της πόλης μας. Στο Δημοτικό Γηροκομείο της Λάρισας, υπάρχει και λειτουργεί ο Ιερός Ναός της Αγίας Αικατερίνας. Το Ναό αυτό φροντίζει, να λειτουργείται ο εφημέριος της Ενορίας μας, ο οποίος είναι και υπεύθυνος και για την πνευματική καθοδήγηση των γερόντων του ιδρύματος. 

  Ή αγία Αικατερίνη αποτελεί κόσμημα στο χορό των μαρτύρων του 4ου αιώνα μ.Χ. Καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ήταν θυγατέρα ευγενών στην καταγωγή γονέων (του Βασιλίσκου Κώνστα). Ήταν ωραία στο σώμα, αλλά και στη χριστιανική ευσέβεια. Είχε έξοχη ευφυΐα και σε ηλικία 18 χρονών είχε σπουδάσει άριστα όλες τις ελληνικές επιστήμες, καθώς επίσης και τα δόγματα της χριστιανικής αλήθειας. Όταν, λοιπόν, επί αυτοκρατόρων Μαξιμιανού και Μαξεντίου οι χριστιανοί διώκονταν σκληρά, ή νεαρή Αικατερίνη δε δίστασε να παρουσιαστεί και να ομολογήσει Θεό το Σωτήρα Χριστό. ο έπαρχος πληροφορήθηκε ότι ή Αικατερίνη ήταν πολυμαθέστατη και φιλόσοφος, και προσπάθησε να την αποσπάσει από τη χριστιανική θρησκεία, φέρνοντας σε δημόσια συζήτηση μαζί της τους πιο σπουδαίους φιλοσόφους της Αλεξάνδρειας. Αλλά ή μόρφωση της Αικατερίνης, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, ήταν τόσο μεγάλη, ώστε τους "αντιλέγοντας έλέγχειν". Ωστε, δηλαδή, να αποστομώνει εκείνους πού αντιλέγουν στην ορθή διδασκαλία. Και μάλιστα, πολλούς απ' αυτούς έκανε χριστιανούς. Μπροστά σ' αυτόν τον κίνδυνο, ο έπαρχος αφού σκληρά τη βασάνισε, τελικά την αποκεφάλισε. Αργότερα, στο όρος Σινά ο Ιουστινιανός έκτισε στη χάρη της μοναστήρι, πού σώζεται μέχρι σήμερα. 

  Τη μνήμη της τιμάμε στις 25 Νοεμβρίου κάθε χρόνο πανηγυρίζοντας στον Ιερό Ναό της Αγίας, στο Γηροκομείο.

Ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός          

  Μια άλλη ιερή υποχρέωση αλλά και ιδιαίτερη ευλογία για την Ενορίας μας, είναι και η φροντίδα των πονεμένων συνανθρώπων του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της πόλης μας. Άνθρωποι οι οποίοι περνάνε τη δοκιμασία κάποιας αρρώστιας έχουν την ανάγκη μας, τη συμπόνια και προσευχή μας σ’ αυτή τη δύσκολη περίοδο της ζωής τους. Την πνευματική καθοδήγηση (όπως Ιερά Εξομολόγηση, Θεία Κοινωνία) του νοσοκομείου έχει ο εφημέριος μας. Σ’ αυτή τη δύσκολη διακονία της Ενορίας μας, προστάτης και καθοδηγητής είναι ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός.

  Ο Αγιος Αρχιεπίσκοπος Λουκάς ( Βαλεντίν Βόινο-Γιασενέτσκι ) , έζησε στήν χειρότερη περίοδο της νεώτερης Ευρωπαϊκής ιστορίας, μέσα σε ένα καθεστώς εχθρικό προς κάθε θρησκεία αλλά και ελευθερία. Έζησε και πάλεψε σαν Ιατρός και απλός πολίτης σε 2 παγκόσμιους πολέμους και δεκάδες κινήματα η επαναστάσεις. Τα βάσανα, οι φυλακές της Υπέρ Σιβηρίας και το πολικό κρύο θα έπρεπε να τον είχαν σκοτώσει δεκάδες φορές. Και μόνο το γεγονός της επιβίωσης του σε τόσο ακραίες συνθήκες επί μήνες, θα πρέπει να αποδοθεί σε σωρεία θαυματουργικών παρεμβάσεων. Η Θειική παρουσία  συνεχώς παρεμβαίνει και ενεργεί στην ζωή του Αρχιεπισκόπου. Το συνεχώς... αφορά πενήντα και πλέον χρόνια ! Μισό αιώνα ο Αγγελος του Θεού περιβάλλει με αόρατο πέπλο προστασίας εναν Ιατρό που χωρίς καν να το γνωρίζει έμελλε να σώσει χιλιάδες ζωές και να Αγιάσει σε εποχές σκότους. Ο Κύριος στο πρόσωπο του Αγίου Λουκά ευλόγησε και ανύψωσε την επιστήμη και την έρευνα των ανθρώπων, αρκεί αυτή να μένει πάντα συνδεδεμένη με την Πίστη και την Γνώση. Στα χρόνια του το κόμμα εκτελούσε χωρίς δίκη όποιον τολμούσε να κάνει ακόμα και το σημείο του Σταυρού. Χιλιάδες μοναχοί εκτελέστηκαν χωρίς δίκη. Ο Βαλεντίν Βόινο-Γιασενέτσκι, ,μετέπειτα επίσκοπος Λουκάς , διώχθηκε , συκοφαντήθηκε , φυλακίστηκε και εξορίστηκε. Σε εποχές απόλυτης θρησκευτικής απαγόρευσης δεν κατέβασε ποτέ την εικόνα Της Παναγίας από το Χειρουργικό θάλαμο . Οταν τον ανάγκασαν να  το κάνει, απλά σταμάτησε να χειρουργεί . Χειρούργησε μόνο όταν ανέβηκε στον τοίχο η εικόνα Της πάλι.

  Για 55 ολόκληρα χρόνια προκαλούσε  με την ζωή, την πίστη και τα λόγια του, τις δυνάμεις του κακού και τις νικούσε καθημερινά, αποδεικνύοντας το μεγαλείο της Θείας προστασίας. 

  Στις 11 Ιουνίου εορτάζεται η μνήμη του αρχιεπισκόπου Κριμαίας Λουκά. Μετά την κοίμηση του, πλήθος θαυμάτων και θαυμαστών θεραπειών καταγράφονται σε όλον τον κόσμο. Πιστοί που επικαλούνται το όνομα Του και προσεύχονται σε Αυτόν, βρίσκουν θεραπεία. Η Εκκλησία Τον ανακηρύσσει  Αγιο, αφού ήδη εν ζωή είχε αναγνωριστεί ως Τέτοιος από τον πιστό λαό.

   Μάλιστα στον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου, λειτουργεί ο Ναός του Αγίου ο οποίος είναι και ο προστάτης και φύλακας όλων των ασθενών. 

Ας τιμάμε τους προστάτες Αγίους της Ενορίας μας, με την παρουσία μας στην Εκκλησία την ημέρα που εορτάζουν και ας τους κάνουμε φύλακες, οδηγούς και προστάτες της ζωής μας, κάθε βράδυ με την προσευχή μας…