Ιερά Αγρυπνία εις ανάμνησιν της Αλώσεως, από την νεανική κίνηση

    Μέ πολλή κατάνυξη καί μέ τήν συμμετοχή πλήθους Πιστῶν, τελέστηκε στήν  Ἐνορία μας, τό βράδυ τῆς Δευτέρας 28 Μαΐου, ἡ Ἱερά Ἀγρυπνία εἰς ἀνάμνησιν τῆς ἀποφράδας ἡμέρας τῆς Ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως καθώς καί τό μνημόσυνο γιά τόν τελευταῖο Αὐτοκράτορα τοῦ Βυζαντίου Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο καί τούς τελευταίους προμάχους τῆς Βασιλεύουσας.

    Ἡ Ἱερά Ἀγρυπνία, ἄρχισε μέ τόν Παρακλητικό Κανόνα τῶν Ἁγίων Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου, κατά τήν διάρκεια τοῦ ὁποίου ἀναπέμφθηκαν  δεήσεις γιά ὅλους τους μαθητές καί σπουδαστές, οἱ ὁποῖοι αὐτήν τήν περίοδο γράφουν ἐξετάσεις καί συνεχίστηκε μέ τήν ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ μετ' ἀρτοκλασίας, τόν Ὄρθρο καί τήν Θεία Λειτουργία.

   Ἡ  ὅλη ἀγρυπνία, ἀποτελούμενη ἀπό ψαλμούς καί ὕμνους πρός τιμήν τῆς Παναγίας τῆς Δακρυροοούσης  τῆς Πόλεως, τελέστηκε σέ κλίμα μεγάλης συγκίνησης, ἰδιαίτερα κατά τήν ὥρα τοῦ ἱεροῦ μνημοσύνου καί   τῆς μνημόνευσης τῶν ἡρώων της Βασιλεύουσας.

    Μπροστά μας, ξαναζωντάνεψαν γιά λίγο ἡ δόξα τοῦ Βυζαντίου, ἡ λαμπρότητα  τῆς Μεγάλης Ἐκκλησιᾶς μας, τό ἀπαράμιλλο κάλλος τῆς Πόλης τοῦ Γένους, ἀλλά καί ἡ φοβερή καταστροφή, ὁ ὄλεθρος καί ἡ ἀπώλεια ὅλου αὐτοῦ του μεγαλείου. Ξαναζωντάνεψαν "μνῆμες" καί γεγονότα, πού δέν πρέπει ποτέ καί μέ κανένα τρόπο νά λησμονηθοῦν καί νά χαθοῦν.

  Μέσα στήν εὐλογημένη αὐτή σύναξη  ἐνώσαμε ὅλοι τίς προσευχές μας γιά τήν συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ Γένους μας, οἱ ὁποῖες ἔγιναν αἰτία νά ἀνοίξει τότε  ἡ "σκοτεινή" Κερκόπορτα καί γιά τίς ὁποῖες, μέχρι σήμερα ἡ Πόλη καί Ἁγιά Σοφιά  παραμένουν στά χέρια τῶν Τούρκων.

      Μέ ἀφορμή αὐτή τήν πένθιμη γιά τήν Ρωμιοσύνη ἡμέρα,  ὁ νοῦς καί ἡ καρδιά τοῦ καθενός μας, ἄς "ταξιδέψουν" ἔστω γιά λίγο στήν Βασιλεύουσα  καί ἄς εὐχηθοῦμε, ἄν εἶναι θέλημα Θεοῦ, σύντομα νά λειτουργήσουμε ξανά μέσα στήν Ἁγιά Σοφιά!

Η νεανική κίνηση του Ιερού Ναού

   

Η Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως το 1453

του Στέφανου Καρανίκα

Θεολόγου - Κατηχητή του Ιερού Ναου

    Ἡ Ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τούς Ὀθωμανούς Τούρκους στίς 29 Μαΐου τοῦ 1453 ἀποτελεῖ γιά ἐμᾶς τούς Νεοέλληνες καί Ρωμιούς φυσικά, ἡμέρα θρήνου καί μνήμης. Ἡμέρα θρήνου, διότι ἡ Βασιλίδα τῶν πόλεων, ἡ Θεοφύλακτος πόλη, ἡ Κωνσταντινούπολη, κατελήφθη (ἤ  ἀλώθηκε) ἀπό χέρια ἐχθρικά γιά δεύτερη φορά. Εἶναι ὅμως καί ἡμέρα μνήμης, διότι μᾶς ὑπενθυμίζει τήν εἴσοδο τοῦ Γένους μας σέ μία ἀπό τίς μελανότερες σελίδες τῆς μυριόχρονης Ἱστορίας μας: τήν Τουρκοκρατία.

   Γιά πάνω ἀπό χίλια χρόνια, ἡ Κωνσταντινούπολη ἀποτέλεσε πρωτεύουσα τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, τῆς πιό μακροχρόνιας ἴσως ἀπό ὅλες ὅσες δημιουργήθηκαν στό πέρασμα τῶν αἰώνων. Ὑπῆρξε τό λίκνο τοῦ μεσαιωνικοῦ Ἑλληνισμοῦ. Προσέφερε τά μέγιστα στή διαμόρφωση ὄχι μόνο τῆς δικῆς μας ρωμέικης εὐσυνειδησίας καί ταυτότητας ἀλλά καί στή ἴδια τήν ὕπαρξη τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ. Εἶναι πολύ δύσκολο νά φανταστοῦμε πώς θά ἦταν ἡ Εὐρώπη σήμερα ἄν δέν ἦταν τό Βυζάντιο σέ ρόλο κυματοθραύστη ἀπέναντι στίς βαρβαρικές ἐπιδρομές. Βασιλεῖς ὑποχώρησαν, αὐτοκρατορίες λύγισαν καί ἐχθροί κατατροπώθηκαν, δοκιμάζοντας τήν ἰσχύ καί τό μεγαλεῖο της Ρωμιοσύνης. Ἡ ἴδια ἡ Πόλη πολιορκήθηκε 29 φορές ἀπό βάρβαρους ἐπιδρομεῖς καί ἐπίδοξους σφετεριστές, ἀλλά μέ τήν βοήθεια τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ, τῆς Κυρίας Θεοτόκου, παρέμεινε ὄρθια καί λαμπρή ἀποδεικνύοντας συνεχῶς ὅτι ἡ Κωνσταντινούπολη ἦταν Θεοφρούρητος Πόλη.
    Ἡ μνησικακία ὅμως τῶν Φραγκολατίνων καί τό ζηλόφθονο μίσος τους γιά μία πόλη καί μία αὐτοκρατορία πού συγκέντρωνε τόσο πλοῦτο, ὑλικό καί πνευματικό, ὁδήγησαν τά στίφη τῶν Σταυροφόρων τῆς Δ’ Σταυροφορίας μπροστά στά τείχη τῆς Πόλεως καί στήν Ἅλωσή της στίς 13 Ἀπριλίου 1204, κατακερματίζοντας οὐσιαστικά τήν Βυζαντινή Αὐτοκρατορία σέ μικρότερα κρατίδια, Ἑλληνικά καί Φραγκικά. «Ἦταν τό μεγαλύτερο ἔγκλημα στήν Ἱστορία», θά ἐπισημάνει ὁ ἔγκριτος βρετανός βυζαντινολόγος σέρ Στίβεν Ράνσιμαν.

  Ἄν καί ἡ Κωνσταντινούπολη ἐλευθερώθηκε τό 1261 καί ἡ Βυζαντινή Αὐτοκρατορία ξαναγεννήθηκε ἀπό τίς στάχτες της, ἐν τούτοις ὅμως, ἀποτελοῦσε μία τραγική σκιά τοῦ ἑαυτοῦ της. Κυβερνητικά λάθη καί ἐμφύλιοι σπαραγμοί στά χρόνια τῶν Παλαιολόγων, τῆς τελευταίας δυναστείας πού κυβέρνησε στό θρόνο τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, ἄνοιξαν τόν δρόμο στούς Ὀθωμανούς Τούρκους, οἱ ὁποῖοι κατέλαβαν ἀργά ἀλλά σταθερά τά τελευταία ἀπομεινάρια τῆς πάλαι ποτέ κραταιᾶς Αὐτοκρατορίας. Λίγο πρίν τό 1453 ἡ ἔκταση τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας περιορίζονταν μόλις στήν ἴδια τήν Πρωτεύουσα μέ μερικά παραθαλάσσια φρούρια καί πόλεις τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης, ἐνῶ ὁ πληθυσμός τῆς Κωνσταντινουπόλεως δέν ξεπερνοῦσε τούς 50.000 κατοίκους.

   Τό 1451 πεθαίνει ὁ Μουράτ Β’ καί τόν διαδέχεται ὁ Μωάμεθ Β’, ὁ ἐπονομαζόμενος καί Πορθητής, ἀφοῦ πρῶτα ἐξόντωσε κάθε ὑποψήφιο διεκδικητή τοῦ θρόνου τοῦ πατέρα του. Ἀπό τήν πρώτη κιόλας στιγμή ἐπιδόθηκε σέ συνεχεῖς προετοιμασίες γιά τήν ἐπίτευξη τοῦ πιό σημαντικοῦ του στόχου: τήν κατάληψη τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἀρχικά ἔσπευσε νά κτίσει ἕνα ἰσχυρό φρούριο στό στενότερο σημεῖο τῆς Εὐρωπαϊκῆς πλευρᾶς τοῦ Βοσπόρου, τό Ρούμελι Χισάρ ἤ ἀλλιῶς ¨Λαιμοκοπίη¨.  Μέ αὐτόν τόν τρόπο ἔκοβε κάθε πρόσβαση στήν Πόλη ἀπό τήν θάλασσα. Ἔπειτα παρήγγειλε στόν Οὖγγρο μηχανικό Οὐρβανό τήν κατασκευή πυροβόλων γιά τήν πολιορκία τῆς Πόλεως. Τέλος, γιά νά ἀποφευχθεῖ κάθε πιθανή ἀποστολή βοήθειας ἀπό τό Δεσποτάτο τοῦ Μυστρά πρός τήν Πόλη, ὁ Μωάμεθ ἔστειλε τόν Τουραχᾶν μπέη νά λεηλατήσει τόν Μοριά.  Στίς 7 Ἀπριλίου τοῦ 1453 ὁ Μωάμεθ ἐπικεφαλῆς ἄνω τῶν 150.000 ἀντρῶν ἔφθασε μπροστά στά τείχη τῆς Πόλεως, ἀρχίζοντας μέ αὐτόν τόν τρόπο τήν πολιορκία της ἡ ὁποία κράτησε 57 ἡμέρες.

    Ὁ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος, τελευταῖος Αὐτοκράτορας τοῦ Βυζαντίου, προσπάθησε νά ὀργανώσει ὅσο τό δυνατόν καλύτερα τήν ἄμυνα τῆς Πόλεως, ἐνισχύοντας τά τείχη, ἐμψυχώνοντας τούς ὑπερασπιστές της καί ζητώντας μάταια βοήθεια ἀπό τήν οὐσιαστικά ἀδιάφορη Δύση. Ἐκτός ἀπό τούς λιγοστούς ξένους μισθοφόρους καί τά ἀπόρθητα μέχρι τότε Θεοδοσιανά τείχη, ὁ Κωνσταντῖνος καί οἱ σύν αὐτό πολιορκούμενοι ἤλπιζαν στήν θαυμαστή ἐπέμβαση τῆς Θεοτόκου, μέ τή βοήθεια τῆς ὁποίας, ἡ Πόλη σώθηκε πολλές φορές στό παρελθόν.

  Οἱ Τοῦρκοι ἀρχίζουν νά βομβαρδίζουν τά τείχη καθημερινά, ἐνῶ οἱ ὑπερασπιστές προσπαθοῦν νά τά ἐπιδιορθώσουν ὅπως μποροῦν καλύτερα. Ἦταν ἡ πρώτη πόλη στήν παγκόσμια Ἱστορία πού βομβαρδίστηκε ἀπό βολές ὀργανωμένου πυροβολικοῦ. Ὑπολογίζεται πώς ἀπό τήν  ἀρχή τῆς πολιορκίας ἕως τήν Ἅλωση, τά τούρκικα πυροβόλα ἔριξαν στά τείχη 3.231 τόνους λίθινων βλημάτων!

   Στίς 18 Ἀπριλίου οἱ Τοῦρκοι ἔκαναν τήν πρώτη τους ἕφοδο, ἡ ὁποία ἀποκρούστηκε μέ μεγάλες ἀπώλειες. Στίς 20 Ἀπριλίου ἕνας μικρός στολίσκος 4 πλοίων μέ ἐπικεφαλῆς τόν θαρραλέο Φλαντανελά διέσπασαν τόν Τούρκικο κλοιό καί εἰσῆλθαν στήν Πόλη μεταφέροντας τρόφιμα καί πολεμοφόδια. Στίς 22 Ἀπριλίου ὁ Μωάμεθ διέταξε τήν μεταφορά μέσω ξηρᾶς μέρους τοῦ στόλου τοῦ ἐντός του Κερατίου κόλπου, ἀποκόπτοντας ὁλοκληρωτικά τήν πόλη ἀπό τίς θαλάσσιες ὁδούς. Ὁ βομβαρδισμός ἐντείνεται καθημερινά. Τά τείχη σωριάζονται οἱ ἀμυνόμενοι μέ μεγάλη δυσκολία ἀποκρούουν τίς τουρκικές ἐπιθέσεις ἐνῶ ἡ πολυπόθητη βοήθεια ἀπό τούς Χριστιανούς τῆς Δύσεως δέν ἔρχεται. Στίς 23 Μαΐου  ὁ Μωάμεθ προτείνει τήν ὑπό ὅρους παράδοση τῆς Πόλεως. Ὁ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος, ὡς νέος Λεωνίδας, δίνει τήν ἱστορική ἀπάντηση, ἀντάξια ἑνός Βασιλέως μέ ἐπίγνωση τοῦ ρόλου καί τοῦ σκοποῦ τῆς ἐξουσίας του: «Τό δέ τήν πόλιν σοί δοῦναι, οὐτ’ ἐμόν ἐστιν οὐτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτη. Κοινή γάρ γνώμη πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καί οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἠμῶν».

   Τελικά ὁ Μωάμεθ ἀποφασίζει ἡμέρα γενικῆς ἐπίθεσης ἀπό ξηρά καί θάλασσα τήν 29η Μαΐου 1453. Ὁ Κωνσταντῖνος ἀντιλαμβάνεται πώς ἡ κρισιμότερη μάχη πού θά κρίνει τήν σωτηρία τῆς Πόλεως πλησιάζει. Γί αὐτό καί ἀποφασίζει νά πραγματοποιηθεῖ τήν παραμονή τῆς ἐπίθεσης Θεία Λειτουργία στόν ναό τῆς Ἁγίας Σοφίας μέ καθολική συμμετοχή κλήρου καί λαοῦ σέ μία ὕστατη προσπάθεια σύμπνοιας καί ὁμόνοιας τοῦ διχασμένου λαοῦ. Ἤλπιζε πώς ἄν ὁ λαός ἐπιδείκνυε μετάνοια ἀπέναντι στό Θεό ἡ νίκη θά ἔστεφε γιά μία ἀκόμη φορᾶ τά ὄπλα τους. Ἐκεῖνος, ὡς πραγματικός ἥρωας, ζήτησε ἀπό ὅλους νά τόν συγχωρέσουν γιά τυχόν λάθη καί ἀδικίες πού προκάλεσε. Ἔπειτα κατευθύνθηκε πρός τήν πύλη τοῦ Ἁγίου Ρωμανοῦ, τοῦ πιό εὐαίσθητου σημείου τῆς ἄμυνας.

    Λίγο μετά τά μεσάνυχτα, ὁ Μωάμεθ στέλνει τό πρῶτο κύμα ἐπίθεσης. Τά Τμήματα αὐτά τῶν ἀτάκτων ἀποσκοποῦσαν στήν καθήλωση καί ἀποδυνάμωση τῶν ἤδη ἐξαντλημένων ὑπερασπιστῶν. Μετά ἀπό πολύωρη τειχομαχία, ἡ ἐπιτιθέμενοι ἀποχωροῦν ἡττημένοι. Ὁ Μωάμεθ στέλνει τό δεύτερο κύμα ἐπίθεσης πού ἀποτελεῖται ἀπό πιό ὀργανωμένα καί ξεκούραστα τμήματα τά ὁποῖα ὅμως δέν πετυχαίνουν τίποτα περισσότερο ἀπό τούς ἀτάκτους. Παρόμοια τύχη εἶχε καί ἡ ἀπό θαλάσσης ἐπίθεση κατά τῆς Πόλεως. Ὁ Μωάμεθ ἀναγκάζεται νά στείλει τό τρίτο κύμα ἐπίθεσης: Τά ἐπίλεκτα σώματα τῶν γενιτσάρων. Οἱ ὑπερασπιστές, μέ τόν αὐτοκράτορα ἐπικεφαλῆς, ἀμύνονται λυσσαλέα, γνωρίζοντας ὅτι δέν ὑπάρχει ἐπιλογή ὑποχώρησης. Στό κρισιμότερο σημεῖο τῆς μάχης, τραυματίζεται ὁ ἐπικεφαλῆς τῶν ξένων μισθοφόρων καί ὅλης της ἀμυντικῆς γραμμῆς,  ὁ γενοβέζος κοντοτιέρος Ἰωάννης Ἰουστινιάνης καί μεταφέρεται ἀπό τούς συμπολεμιστές του στά μετόπισθεν. Οἱ ὑπόλοιποι μισθοφόροι βλέποντας τήν φυγή του, ἐγκαταλείπουν τή μάχη καί κατευθύνονται πρός τά πλοῖα γιά νά σωθοῦν. «Ἑάλω ἡ Πόλης» ἦταν ἡ μοιραία κραυγή πού διαχέονταν στόν ἀέρα ἀπό στόμα σέ στόμα. Μάταια ὁ βασιλιάς προσπαθοῦσε νά ἀποτρέψει τήν τραγική αὐτή ἐξέλιξη. Οἱ Τοῦρκοι, λίγοι στήν ἀρχή τμηματικά ἀργότερα εἰσέρχονται ἀπό τά χαλάσματα τῶν τειχῶν συντρίβοντας κάθε ἀντίσταση καί ξεχύνονται μανιωδῶς πρός τήν Πόλη. Ὁ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος ἐπιτίθεται μέ τούς λιγοστούς πιστούς συντρόφους του πρός τούς εἰσερχόμενους Ὀθωμανούς καί βρίσκει ἡρωικό θάνατο ἄγνωστος μεταξύ ἀγνώστων.

   Ἀμέσως μόλις ἔσπασε καί ἡ τελευταία ἀντίσταση  στά τείχη, οἱ Τοῦρκοι ξεχύθηκαν στούς δρόμους μέ σκοπό τήν τριήμερη λαφυραγώγηση πού τούς εἶχε ὑποσχεθεῖ ὁ Μωάμεθ. Ὅ,τι ἀπέμεινε σέ πλοῦτο καί κάλος ἀπό τήν λεηλασία τοῦ 1204 ἀπό τούς σταυροφόρους λεηλατήθηκε ἀνηλεῶς ἀπό τούς Τούρκους. Ἡ Πόλη, πού στή μέγιστη ἀκμή τῆς εἶχε περίπου μισό ἑκατομμύριο κατοίκους, ἐρημώθηκε τελείως. Ἀμέτρητοι σκοτώθηκαν χιλιάδες σύρθηκαν στά σκλαβοπάζαρα τῆς Ἀνατολῆς, ἐνῶ ὅσοι γλίτωσαν τήν ἐγκατέλειψαν. Ἐκκλησιές καί μοναστήρια βεβηλώθηκαν, σπίτια πυρπολήθηκαν, ἔργα τέχνης καί μνημεῖα καταστράφηκαν ὁλοσχερῶς.

     Μέσα ἀπό τίς στάχτες τῆς Ἁλώσεως, ἕνα ὁλόκληρο Ἔθνος, τό Γένος τῶν Ρωμιῶν, κράτησε ἄσβεστη τήν ἐλπίδα τῆς ἐλευθερίας καί τήν πίστη στόν Χριστό, ἀρνούμενο νά προσκυνήσει τόν Τοῦρκο δυνάστη. Χρέος λοιπόν ὅλων ἠμῶν τῶν Ἑλλήνων, εἶναι νά μήν ξεχνᾶμε πρόσωπα καί γεγονότα πού σχετίζονται μέ τήν ἴδια μᾶς τήν ταυτότητα. Ἡ ταυτότητά μας εἶναι  ἡ ὕπαρξή μας. Ἡ λήθη καί ἡ ἐσκεμμένη ἀπώλεια μνήμης, ὁδηγοῦν μέ μαθηματική ἀκρίβεια σέ Κρίσεις καί Ἁλώσεις πού συνεχῶς ἐπαναλαμβάνονται. Οἱ Ἑλληνορθόδοξη Ἱστορία μᾶς ἔχει μία ἐκπληκτική εἰλικρίνεια τόσο στήν ἀντικειμενικότητά της ὅσο καί στά διδάγματά της. Καί γί αὐτό τό λόγο, ὅταν δέν δείχνουμε τόν ἀπαιτούμενο σεβασμό ἀπέναντί της, τότε, ὅπως καί ἡ φύση ἔτσι καί ἐκείνη «ἐκδικεῖται»…

Πραγματοποιήθηκε η λήξη των κατηχητικών μαθημάτων

  Ἡ λήξη τῶν κατηχητικῶν σχολείων τῆς Ἐνορίας μας, γιά τήν χρονιά πού μᾶς πέρασε πραγματοποιήθηκε τήν Κυριακή 27 Μαΐου.

  Τά παιδιά τῶν κατηχητικῶν μας τμημάτων, μετά τόν πρωινό ἐκκλησιασμό, δέχτηκαν τό καθιερωμένο Κυριακάτικο πρωινό στό "Ἀρχονταρίκι" τοῦ Ναοῦ, ἐνώ στη συνέχεια βρέθηκαν στήν αἴθουσα τοῦ Κέντρου Νεότητας γιά νά συμμετάσχουν στήν ἑορτή λήξης. 

    Ἐκεῖ, μέ μία σύντομη ὁμιλία τῶν μεγαλυτέρων παιδιῶν γιά τήν θλιβερή ἐπέτειο τῆς Ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί στή συνέχεια μέ τραγούδια τῶν μικρότερων παιδιῶν, ἀποχαιρέτισαν καί τήν φετινή κατηχητική χρονιά.

    Λίγο πρίν τό τέλος τῆς λιτῆς ἐκδήλωσης, ὁ κατηχητής -τοῦ τμήματος τῶν Νεανικῶν Διαλόγων- καί Θεολόγος κ. Θεόδωρος Κουτσιώρας, χαιρέτισε μέ τή σειρά τοῦ τούς νέους της ἐνορίας μᾶς και ενθάρρυνε τα παιδιά νά βρίσκονται κοντά στήν ἐκκλησία, ὅπου καί ἄν βρεθοῦν τό ἐρχόμενο καλοκαίρι, ἐνῶ ὀ προϊστάμενος του Ναοῦ μας, πατήρ Δημήτριος, ἀφοῦ εὐχαρίστησε τους νέους γιά τήν συνέπεια, πού ἔδειξαν ὅλη τήν χρονιά στά μαθήματα καί γιά τόν κόπο τους σέ ὅλες τίς δραστηριότητες καί ἐκδηλώσεις, δέν παρέλειψε νά εὐχαριστήσει καί τούς γονεῖς οἱ ὁποῖοι ἐμπιστεύθηκαν για μια ακόμη  χρονιά τά παιδιά τους στόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία μας.    

    Μετά τό τέλος, ἀφοῦ μοιράστηκαν τά ἀναμνηστικά δῶρα ἀπό τούς κατηχητές τῶν τμημάτων, ἀνανέωσαν το ραντεβού τούς πρῶτα γιά τήν Ἱερά Πανηγυρή της Ἐνορίας μας στίς 29 Ἰουνίου καί ὕστερα γιά τό φθινόπωρο μέ τήν ἔναρξη τῆς νέας κατηχητικῆς περιόδου.  

   Ἐκ μέρους τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί τῆς νεανικῆς κίνησης τῆς Ἐνορίας, οἱ κατηχητές ὅλων τῶν τμημάτων, ἐκφράζουν τή μεγάλη ὑποχρέωση καί τίς ἀμέτρητες εὐχαριστίες τους, στούς γονεῖς, γιά την εμπιστοσύνη, πού τούς ἐπέδειξαν, στήν κατήχηση  τῶν παιδιῶν τους...

                                                                                                                               Καλό Καλοκαίρι

Οἱ Κατηχητές τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ

  

   

   

Ιερά Αγρυπνία στην Ενορία μας, τη Δευτέρα 28 Μαΐου

           * H Αγιογραφία, της παραπάνω ανακοίνωσης, είναι τοιχογραφία που βρίσκεται στο 
              Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο της Ι. Μ. Ιερισσού.

Τα Κατηχητικά της Ενορίας μας στην εξοχή της Αγιάς

    Μία εὐχάριστη, ἐποικοδομητική καί ἄκρως διασκεδαστική ἡμέρα, πέρασαν τά παιδιά τῆς Ἐνορίας μας, τήν περασμένη Κυριακή 29 Ἀπριλίου 2012. 

   Μέ τίς εὐχές τού Σεβασμιωτατου Μητροπολίτου μᾶς κ.κ. Ιγνατίου, τοῦ ἐφημερίου της Ἐνορίας μας, πατρός Δημητρίου καί τήν συνοδεία τῶν κατηχητῶν, μία μεγάλη ομαδα μελών των Κατηχητικῶν Σχολείων, ὅλων τῶν βαθμίδων, μετά τό πέρας τῆς Κυριακάτικης Θείας Λειτουργίας, ἐπισκέφθηκε τήν Ιερα Μονή Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου και Αγίου Παντελεήμονος  καί την εγκαταλελειμμένη Ιερα Μονή Αγιων Αναργυρων Αγιας.

      Ἡ Ἐνορία μας, διοργάνωσε αὐτόν τό ξέγνοιαστο Κυριακάτικο περίπατο, μέ ἀφορμή τή λήξη τῆς φετινῆς κατηχητικῆς χρονιᾶς ποῦ πλησιάζει, ἀλλά κυρίως θέλοντας νά εὐχαριστήσει τά κατηχητόπουλα γιά τήν μεγάλη καί ἐνεργό συμμετοχή τους στήν προετοιμασία τοῦ Ἱεροῦ μας Ναοῦ καί στίς Ἱερές Ἀκολουθίες τῆς κατανυκτικῆς περιόδου τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας, ὅπως καί σέ ὅλες τίς ἐκδηλώσεις καθ' ὅλη τή διάρκεια τοῦ κατηχητικοῦ ἔτους.

    Τό πρόγραμμα τῆς ἐκδρομῆς περιελάμβανε ἀρχικά τήν ἐπίσκεψη στήν Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος Ἁγιᾶς, ὅπου οἱ νέοι μας προσκύνησαν στό Καθολικό, τό ὁποῖο εἶναι ἀφιερωμένο στά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου, ἐνῶ στή συνέχεια ετυχάν της ζεστῆς φιλοξενίας τῶν μοναχῶν καί τοῦ γέροντα πατρός Αἰμιλιανοῦ στό ἀρχονταρίκι τῆς Μονῆς, ὄπου δεχτηκαν  τό καθιερωμένο μοναστηριακό κέρασμα.

     Ὁ γέροντας μίλησε στά παιδιά γιά τό ἱστορικό του Μοναστηριοῦ, ἐνῶ δέν παρέλειψε, νά ἀναφερθεῖ καί στις δύσκολες ἡμέρες, που διανύει η Πατρίδα μας καί νά προτρέψει τά παιδιά νά μή χάσουν ποτέ τό θάρρος, τήν παιδική τους ἀθωότητα και την πίστη στό Θεό καί τήν Ἑλλάδα.. 

       Ἡ συνέχεια τῆς ἐκδρομῆς περιελάμβανε παιχνίδι καί διασκέδαση, καθώς βρέθηκαν στήν Ἱερά Μονή Ἁγίων Ἀναργύρων -στό δρόμο πρός Ἁγιόκαμπο- , σέ ἕνα πανέμορφο περιβάλλον γεμάτο δέντρα καί πράσινο, πλάι σέ ἕνα μικρό ποταμό. Ἡ ὄμορφη διαδρομή, ἡ ἐξοχή καί ὁ καθαρός ἀέρας, ἄνοιξαν  τήν ὄρεξη τῶν παιδιῶν, τά ὁποία εἶχαν τήν εὐκαιρία νά  γευματίσουν κάτω ἀπό τή σκιά τῶν δέντρων. 

      Μετά τό μεσημεριανό γεῦμα ἀκολούθησαν  οἰ αθλοπαιδιές καί ἡ ὁμαδική ψυχαγωγία.Ὅλα τά κατηχητόπουλα συμμετεῖχαν καί  ἐπιδόθηκαν σέ μία σειρά ἀγωνισμάτων - δραστηριοτήτων γελώντας καί διασκεδάζοντας τήν κάθε στιγμή.

        Γιά τό τέλος ἡ μικρή αὐτή ἐξόρμηση περιελάμβανε καί μία βόλτα στή θάλασσα, ὅπου οἱ νέοι μας βρέθηκαν στήν παραλία τοῦ Ἁγιοκάμπου, γιά παγωτό καί περίπατο στην αμμουδιά.

    
 Λίγο πρίν τήν δύση τοῦ ἡλίου ἡ χαρούμενη αὐτή παρέα πῆρε τόν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς, ὁλοκληρώνοντας ἔτσι μία θαυμάσια ἐκδρομή, ἡ ὁποία ἀποτέλεσε τό ἀποκορύφωμα μίας πλούσιας κατηχητικης χρονιᾶς,γεμάτης δραστηριότητες,  μέ τούς νέους καί τά παιδιά τῆς Ἐνορίας, νά δίνουν βροντερό τό παρόν, ἐκφράζοντας ἔμπρακτα τήν ἀγάπη τους γιά τήν Ἐκκλησία,  καί ἐπιβεβαιώνοντας μέ τόν καλύτερο τρόπο, ὅτι τό Κατηχητικό εἶναι καί θά παραμείνει ζωντανό, ἐνεργό καί δραστήριο σέ πεῖσμα τῆς σύγχρονης ἄθεης καί μηδενιστικῆς ἐποχῆς!  

Στο Δρόμο για το Μοναστήρι...

Στην Ι.Μ. Αγίου Παντελεήμονος...

Στους Αγίους Αναργύρους...

Οι αθλοπαιδιές...

Αναμνηστικές φωτογραφίες λίγο πριν την αναχώρηση...

Στον Αγίοκαμπο...

Οι Κατηχητές του Ιερού Ναού