Ευλογημένο διακόνημα

  Ένα διαφορετικό από τα συνηθισμένα απόγευμα ήταν αυτό του περασμένου Σαββάτου 26 Οκτωβρίου 2013 για τα παιδιά του μέσου κατηχητικού σχολείου. Οι νέοι της ενορίας μας, αγόρια και κορίτσια Γυμνασίου, προετοίμασαν σε μικρά νάιλον σακουλάκια μουσκεμένο βαμβάκι με λάδι από την ακοίμητη καντήλα της Παναγίας της Εσφαγμένης. Το πρωί της επόμενης ημέρας, εορτή της Ιεράς Εικόνος, η ευλογία με το λαδάκι της Παναγίας έφτασε σε κάθε σπίτι και κάθε πιστό χριστιανό της ενορίας και της πόλης μας που προσκύνησε τη χάρη Της.

             

Ιερά Πανήγυρις Παναγίας Εσφαγμένης

  Με μεγάλη λαμπρότητα εόρτασε και φέτος η ενορία μας την Υπεραγία Θεοτόκο την Εσφαγμένη, την ιερά εικόνα της Παναγίας που βρίσκεται και φυλάσσεται στον Ιερό μας Ναό. 

 Το πρωί της Κυριακής 27 Οκτωβρίου 2013, τελέσθηκε η πανηγυρική αρχιερατική Θεία Λειτουργία χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου  Μητροπολίτου μας, Λαρίσης και Τυρνάβου κ.κ. Ιγνατίου, κατά τη διάρκεια της οποίας χειροτόνησε Πρεσβύτερο τον Διάκονο της Ιεράς Μονής Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, Πυργετού Λαρίσης, π. Φιλόθεο Ανατολίτη ικανό επιστήμονα και ιδιαίτερα ευπαίδευτο κληρικό . 

 Στη συνέχεια εντός του Ιερού Ναού έγινε η λιτάνευσις των ιερών λειψάνων των Αγίων Αποστόλων μέσα σε αργυρή λειψανοθήκη, τα οποία και θα παραμείνουν μόνιμα πλέον στον Ναό προς ευλογία των πιστών.

  Κατόπιν και επ' ευκαιρία των 30 χρόνων από της ιδρύσεως τηςφιλανθρωπικής αδελφότητας των κυριών της ενορίας μας "Η Αγία Ταβιθά", ο Σεβασμιώτατος τίμησε και επαίνεσε τις δραστήριες και φιλάνθρωπες αυτές κυρίες όπως και τον εφημέριο της ενορίας μας π. Δημήτριο Καρανίκα που καθοδηγεί όλα αυτά τα χρόνια το φιλάνθρωπο αυτό έργο, ενώ η κ. Αφροδίτη Αετοπούλου συγκίνησε με τον λόγο της αναφερόμενη στο πολύχρονη πορεία της αδελφότητας στο πλάι πονεμένων αδερφών της ενορίας και της πόλης μας. 

  Λίγο πριν το τέλος ο π.Δημήτριος τίμησε με αργυρό μετάλλιο της Υπεραγίας Θεοτόκου τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ.κ. Ιγνάτιο, για την ειλικρινή πατρική αγάπη και συμπαράστασή του στο έργο της ενορίας και της "Αγίας Ταβιθά" και τον Αρχιμανδρίτη π. Αχίλλιο, Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς μας Μητροπόλεως, για την αγαθή συνεργασία του με τις κυρίες και την αδελφότητα.  

   Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο πιστός λαός ο οποίος από πολύ νωρίς κατέκλυσε τον εσωτερικό και εξωτερικό χώρο του Ιερού Ναού, περιμένοντας υπομονετικά για ν’ ανάψει ένα κερί στη χάρη της Παναγίας, συνόδεψε την χαριτόβρυτη ιερά και επιβλητική εικόνα της Εσφαγμένης Μεγαλόχαρης Κυρίας Θεοτόκου, στους δρόμους γύρω από τον Ναό, ενώ ο ιερός κλήρος, οι Ιεροψάλτες, οι Αναγνώστες οι Ιερόπαιδες και τα παιδιά της νεανικής κίνησης της ενορίας προηγουμένου του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Ιγνατίου συμμετείχαν της ιεράς λιτανεύσεως. 

Αγρυπνία Αγίας Ταβιθά της Ελεήμονος

         

   Ιερά Αγρυπνία τελέσθηκε την περασμένη Πέμπτη 24 Οκτωβρίου στον Ιερό Ενοριακό μας Ναό για την εορτή της Αγίας Ταβιθά. Η φιλανθρωπική αδελφότητα των κυριών της ενορίας μας, τίμησε την εδώ και 30 σχεδόν χρόνια προστάτιδα του έργου της Αγία Ταβιθά, παράδειγμα και υπόδειγμα φιλανθρωπίας και ελεημοσύνης.
   Στην Ιερά Αγρυπνία χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Ιγνάτιος, ο οποίος αφού αναφέρθηκε στον συγκλονιστικό βίο της Αγίας Ταβιθά και τις πλούσιες και αμέτρητες φιλανθρωπίες της, στη συνέχεια επαίνεσε τον ζήλο και την εργατικότητα του π. Δημητρίου και των ευγενών γυναικών που και σήμερα ακόμη σκορπίζουν ανάπαυση, ζεστασιά και θαλπωρή, με διάκριση και ανυπόκριτη αγάπη στους πάσχοντες και ενδεείς συνανθρώπους της ενορίας και της πόλης μας.

Από ότι φιλοξένησε η ιστοσελίδα της Ι. Μητροπόλεως:

 ΕΟΡΤΗ ΑΓΙΑΣ ΤΑΒΙΘΑ ΤΗΣ ΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ

Ιερά Πανήγυρις Παναγίας Εσφαγμένης

Αγιασμός στο Φροντιστήριο Κατηχητών

ΣΑΣ ΚΑΛΟΣΩΡΙΖΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΥΨΗΛΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΚΑΤΗΧΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΘΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΠΟΥ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΟΣΟ ΠΟΤΕ!

    Ξεκίνησαν με την χάρη του Θεού και την παρουσία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κ.Ιγνατίου, το απόγευμα της Δευτέρας 21 Οκτωβρίου 2013 τα μαθήματα του Φροντιστηρίου Κατηχητών της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου, που πραγματοποιούνται κάθε δεύτερη Δευτέρα στο φιλόξενο αρχονταρίκι της ενορίας των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, στην Νεάπολη της Λάρισας.

 Ο Αγιασμός τελέσθηκε από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ.Ιγνάτιο, ο οποίος καλοσώρισε τα νέα μέλη του φροντιστηρίου με θερμά λόγια και τα παρότρυνε να παρακολουθούν σταθερά τον κύκλο των ομιλιών, προκειμένου να λάβουν τις απαραίτητες γνώσεις και τα κατάλληλα εφόδια, ώστε να μπορέσουν να εργασθούν αποδοτικά στον χώρο της κατηχήσεως των παιδιών, ενισχύοντας αυτά στην πνευματική τους ζωή και κατευθύνοντάς τα   στην οδό και την αλήθεια και την ζωή, που είναι ο ίδιος ο Χριστός.

    Στην συνέχεια διδάχθηκε το πρώτο υποδειγματικό μάθημα από τον Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως, αρχιμανδρίτη π.Αχίλλιο, ο οποίος παρουσίασε  την μεθοδολογία και τον τρόπο κατηχήσεως των παιδιών τόσο στο παρελθόν όσο και στο σήμερα, εξηγώντας πως παρά το γεγονός ότι όλα άλλαξαν ραγδαία σήμερα και οι νέοι καλούνται να ζήσουν σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο, ωστόσο η ουσία και η τεράστια σημασία της κατηχήσεως παραμένει ίδια και περισσότερο αναγκαία σήμερα, αφού ο Χριστός εξακολουθεί να παραμένει άγνωστος σε πολλές ανθρώπινες καρδιές που υποφέρουν πολύ, ακριβώς επειδή ζουν χωρίς όραμα και μακριά από την ελπίδα, βιώνοντας στην εποχή μας τραγικές καταστάσεις.

   Το θέμα του μαθήματος που παρουσιάσθηκε ήταν η Αγία Γραφή, το γάλα της πίστεως, το γράμμα του Θεού, το ιερό αυτό και θεόπνευστο σύγγραμμα που γράφτηκε για τον άνθρωπο κάθε εποχής και στο οποίο ομιλεί ο ίδιος ο Θεός, ενώ ακολούθησε διάλογος πάνω στο πώς η ανάγνωση της Γραφής ελευθερώνει την σκέψη και την καρδιά του ανθρώπου από τα πάθη και τελικά τον αλλοιώνει εσωτερικά και τον ανασταίνει, εφόσον βεβαίως εκείνος πράττει αυτά τα οποία αναγινώσκει και βιώνει αυτά τα οποία μελετά.

Από την ιστοσελίδα της Ιεράς μας Μητροπόλεως www.imlarisis.gr

Εορτή Αγίου Αρτεμίου, ημέρα Ελληνικής Αστυνομίας

    

   Τον Μεγαλομάρτυρα Άγιο Αρτέμιο εόρτασε η Ελληνική Αστυνομία την περασμένη Κυριακή 20 Οκτωβρίου στον Ιερό μας Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Νεαπόλεως Λαρίσης.

  Πιο συγκεκριμένα η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Περιφέρειας Θεσσαλίας, τίμησε τον προστάτη της Άγιο στην ενορία μας τελώντας πανηγυρική Θεία Λειτουργία, ενώ στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.κ. Ιγνάτιος χοροστάτησε και τέλεσε την Δοξολογία παρουσία του Γενικού Αστυνομικού Διευθυντή Περιφέρειας Θεσσαλίας Υποστράτηγου Βασιλείου Χαλάτση και του Αστυνομικού Διευθυντή Λάρισας Παναγιώτη Ντζιοβάρα, όπως και ανώτερων αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας και τοπικών φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης. Λίγο πριν το τέλος, αναγνώσθηκε η Ημερήσια Διαταγή του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας Αντιστράτηγου Νικόλαου Παπαγιαννόπουλου.

Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες θα κατηχηθούν οι νέοι μας σήμερα

Του Αρχιμανδρίτου π. Αχιλλίου Τσούτσουρα,

Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου

    Μία νέα κατηχητική χρονιά ἄρχισε καί ἡ Ἐκκλησία γιά ἄλλη μιά φορά καλεῖ τά παιδιά της στίς κατηχητικές συναντήσεις, προκειμένου νά διαλεχθεῖ μαζί τους, νά συζητήσει πολλά ἀπό τά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζουν τά ἴδια καί οἱ οἰκογένειές τους, καί κυρίως νά τούς μιλήσει γιά Ἐκεῖνον πού πόνεσε περισσότερο ἀπ’  ὅλους ἐπάνω στόν Σταυρό γιά τήν δική μας σωτηρία καί γιά τήν δική μας ἀνάσταση.   Καί ἐνῶ ἡ διδάσκουσα πάντοτε Ἐκκλησία, ἀπό τήν ἐποχή τοῦ κρυφοῦ σχολειοῦ μέχρι καί σήμερα, μιλοῦσε μέ πολλή  ἀγάπη στά νέα παιδιά πού κατηχοῦσε γιά τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ὁ Θεός ἦλθε στόν κόσμο καί κατεργάσθηκε τήν σωτηρία μας, γιά τήν ὕψιστη αὐτή εὐεργεσία πού δέχθηκε τό ἀνθρώπινο γένος καί γιά τό πῶς ὁ ἄνθρωπος θά περάσει ἀπό τό κατ’ εἰκόνα στό καθ’ ὁμοίωσιν, σήμερα διαπιστώνουμε πώς τά παιδιά μας διακατέχονται ἀπό ἐντελῶς διαφορετικά ἐρωτήματα καί ἀπορίες πού ἔντονα τά ἀπασχολοῦν.

    Ἀσφαλῶς δέν παύουν νά τούς ἀπασχολοῦν τά ὑπαρξιακά προβλήματα, ἡ σχέση τους μέ τόν Θεό, ἡ ζωή καί ὁ θάνατος, θέματα πού πάντοτε κυριαρχοῦσαν στίς συζητήσεις τοῦ κατηχητικοῦ, καί ἀσφαλῶς στό πῶς θά ἀντιμετωπίσουν τό αὔριο. Ὅμως στήν ἐποχή μας, οἱ νέοι ἐπικεντρώνουν τό ἐνδιαφέρον τους περισσότερο στό σήμερα καί  στό πῶς θά ξεπεράσουν τίς τεράστιες δυσκολίες πού τούς ἔφεραν οἱ φοβερές ἐκεῖνες παγκόσμιες ἀνακατατάξεις.

    Πολλοί ἀπό τούς ὑπευθύνους τοῦ κατηχητικοῦ ἔργου διερωτῶνται πῶς θά στηρίξουν φέτος αὐτά τά νέα παιδιά, πού ἀπ’ τόν κόσμο τῆς καλοπέρασης καί τοῦ ἄφθονου ὑλισμοῦ βρέθηκαν, χωρίς νά τό θέλουν καί ἀσφαλῶς χωρίς νά τό περίμεναν, στήν στέρηση καί τήν ἀνέχεια.

    Σίγουρα, ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πολύ δυνατός, ἰδιαίτερα ὠφέλιμος, ἀληθινά ἐνισχυτικός, πάντοτε παρηγορητικός, σωτήριος καί ἁγιαστικός γιά κάθε ἄνθρωπο καί σέ κάθε ἐποχή. Γι’ αὐτό καί ἡ κατήχηση τῆς Ἐκκλησίας σήμερα κρίνεται ἀναγκαία ὅσο ποτέ ἄλλοτε, γιατί γονεῖς καί παιδιά ἔζησαν καί ζοῦν καθημερινά τεράστιες ἀλλαγές, τήν ἀνατροπή ὅλου τοῦ ἑλληνοχριστιανικοῦ οἰκοδομήματος ὡς καί τοῦ θεσμοῦ ἀκόμη τῆς παραδοσιακῆς οἰκογένειας  και τήν βίωση μιᾶς οἰκονομικῆς κρίσεως πού μᾶς ἔφερε ὄχι μόνο τήν ὑλική ἀλλά καί τήν πνευματική ἐξαθλίωση.

    Ἡ κατήχηση λοιπόν τῶν παιδιῶν μας, ἀφοῦ ἀσκηθεῖ ἀπό ἀνθρώπους πού θά διακατέχονται ἀπό ἔνθεο ζῆλο, γνήσια πίστη, πυρωμένη ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καρδιά, ἀφοσίωση καί μεράκι, θά προσπαθήσει μαζί μέ τήν γνώση τοῦ Θεοῦ, τήν ἐμπειρία τῆς πνευματικῆς ζωῆς, τήν θαυμαστή διδασκαλία τῆς πίστεως καί τήν χαρά τῆς συνύπαρξης, νά δώσει διά τοῦ στόματος αὐτῶν τῶν κατηχητῶν τους, πού πολλές φορές εἶναι οἱ καλύτεροι φίλοι καί σύμβουλοι τῶν παιδιῶν, εὐκαιρίες σημαντικές καί οὐσιαστικές. Ἔτσι, οἱ νέοι μας δέν θά ἀποκάμουν, δέν θά ἀπογοητευτοῦν, ἀλλά ενδυναμωμένοι καί αἰσιόδοξοι θά κάνουν πράξη αὐτό πού διδάχθηκαν καί ἄκουσαν στό κατηχητικό σχολεῖο, πού συνεχίζει καί σήμερα νά καλλιεργεῖ τήν γνώση, νά διδάσκει τήν ἐλευθερία, νά χαράζει νέους δρόμους στήν ζωή τοῦ ἀνθρώπου, νά ἀνεγείρει ἔμψυχους ναούς, νά οἰκοδομεῖ ἀνθρώπινες ψυχές, νά χτίζει τό αὔριο τῶν παιδιῶν, νά «δημιουργεῖ» Θεούς κατά χάριν, ὅπως χαρακτηριστικά τόνιζε παλαιός, ἔμπειρος κατηχητής καί νά δίνει στήριγμα καί ἐνίσχυση πνευματική σέ καιρούς ἀφιλίας καί ἀποξένωσης.

    Σήμερα, ὁ κατηχητικός λόγος τῆς Ἐκκλησίας, στηριγμένος ἀπό τή μιά στήν Ἱερά Παράδοσή της καί προσαρμοσμένος ἀπό τήν ἄλλη στίς ἀνάγκες τῆς ἐποχῆς, μπορεῖ νά δώσει ἀπαντήσεις ὄχι μόνο σέ θέματα πίστεως καί ζωῆς, ἀλλά καί σέ ὅ,τι παράδοξο καί πρωτόγνωρο βιώνουν οἱ σύγχρονοι νέοι καί καλοῦνται νά τό ἀντιμετωπίσουν.

    Μαζί τους ζοῦμε σήμερα τήν ὁλοκληρωτική στέρηση ὁραμάτων, τήν ἔλλειψη ἐλπίδας καί πληρότητας ζωῆς. Βρέθηκαν σέ ἕναν κόσμο ἀλλοτριωμένο, γιά τόν ὁποῖο καμμία εὐθύνη δέν φέρουν οἱ ἴδιοι, κι ἔφθασαν νά στεροῦνται ἀκόμη καί τήν οἰκογενειακή ζεστασιά καί θαλπωρή.

    Ἡ Ἐκκλησία ὅμως τούς λέει, μήν πτοεῖσθε, ὁ Κύριος νίκησε τήν ἁμαρτία καί τό θάνατο, συνέτριψε τό κράτος τοῦ Σατανᾶ καί ἑπομένως κάθε κακό. Ἀγωνισθεῖτε μέ πολλή ψυχική δύναμη την οποία θά πάρετε ἀπ’ τόν Μεγάλο Μάρτυρα τοῦ Γολγοθᾶ καί νά εἶσθε σίγουροι ὅτι ὅλα θά βελτιωθοῦν καί θά διορθωθοῦν, μέ πρῶτο τόν ἐσωτερικό μας κόσμο. Ἡ Ἐκκλησία ἐξάλλου πάντοτε ἔλεγε πώς τίποτα δέν μπορεῖ νά ἀλλάξει καί νά βελτιωθεῖ, ἐάν δέν ἀλλάξουμε καί δέν βελτιωθοῦμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι.

    Αὐτό εἶναι καί τό σημαντικό ἔργο της κατηχήσεως σήμερα: νά ὁδηγήσει δηλαδή τούς νέους ἀνθρώπους στόν Χριστό, νά κατανοήσει τά προβλήματα καί τίς ἀνάγκες τους, νά ἀναγεννήσει τίς καρδιές τους, νά καλλιεργήσει τό πνεῦμα τους, νά τούς μιλήσει γιά τίς ἀξίες τῆς ζωῆς πού δέν χάθηκαν, ἐπειδή πτωχεύσαμε ὑλικά καί  νά θέσει γερά τά θεμέλια τοῦ οἰκοδομήματος τοῦ Χριστοῦ μέσα τους. Ἔτσι θά εἰσέλθει ὁ Χριστός στήν ἀνθρώπινη καρδιά, καί  τότε ἡ ἐλπίδα δέν θά σβήσει ποτέ, ἀφοῦ αὐτή εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός  (όπως εξάλλου ψάλλουμε: ἡ ἐλπίς ἡμῶν Κύριε δόξα Σοι...). Και ὄπως διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας, οἱ Χριστιανοί δέν ἀπελπιζόμαστε ποτέ ἀλλά ἐλπίζουμε καί προσδοκοῦμε καί «ἡ ἐπί τόν Θεόν ἐλπίς ἀδιάψευστος» (κατά τον Ἰερό Χρυσόστομο).

    Στήν προσδοκία λοιπόν ἑνός καλύτερου κόσμου καί στήν προσδοκία ἀσφαλῶς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν τοῦ Κυρίου μας θά στρέψουμε φέτος τήν προσοχή μας καί θά προσπαθήσουμε κάτω ἀπό τίς ὅποιες συνθῆκες νά μήν ἀφήσουμε αὐτήν τήν πρόσκαιρη κρίση νά σκοτώσει τῶν παιδιῶν μας τήν ἐλπίδα, γιατί οἱ λαοί δέν πεθαίνουν ποτέ ἀπό πτώχευση ἤ ἔλλειψη ἀνέσεων, ἀλλά ἀπό τήν ἀπελπισία, τό κενό καί τήν ἔλλειψη ὁραμάτων καί ἰδανικῶν.

Αγιασμός έναρξης κατηχητικών σχολείων

    Την Κυριακή 6 του μηνός Οκτωβρίου τελέστηκε ο καθιερωμένος Αγιασμός για την έναρξη των κατηχητικών σχολείων της ενορίας μας. Την Ακολουθία τέλεσαν οι ιερείς μας π. Δημήτριος και π. Ανατόλιος με τη συμμετοχή των κατηχητών, των παιδιών όλων των τμημάτων, αλλά και των γονέων. Οι ιερείς αφού φώτισαν τα παιδιά μας, ευχήθηκαν σε όλους καλή και ευλογημένη κατηχητική χρονιά.

"Η μεταστροφή ενός πρώην ρωμαιοκαθολικού στην Ορθοδοξία μέσω του Αγίου Φωτός"

 Του Παύλου Ντάμς

Μηχανολόγου Μηχανικού - Κατοίκου Βελγίου

  Είμαι Βέλγος και στην αρχή της ζωής μου βαπτίστηκα ρωμαιοκαθολικός χριστιανός. Μετά από χρόνια γνώρισα για πρώτη φορά την Ορθοδοξία, συμπίπτοντας με την γνωριμία μου με την τότε μελλοντική μου σύζυγο, η οποία είναι Ελληνίδα. Ήταν δηλαδή η σύζυγος μου που ήταν η αιτία της γνωριμίας μου με την Ορθοδοξία. Λίγο καιρό μετά, βαπτίστηκα Ορθόδοξος Χριστιανός στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στην Λάρισα.

  Ιδιαίτερα η γνωστοποίηση του θαύματος του Αγίου Φωτός αποτέλεσε για μένα την πλέον εντυπωσιακή και ισχυρότερη αιτία για την αποδοχή και αναγνώριση της Ορθοδοξίας ως αληθινή. Σκεφτείτε, ότι πριν δεν ήξερα καν για την ίδια την ύπαρξη του θαύματος αυτού. Το αίσθημα ότι τόσα χρόνια ζούσα σε πλήρη άγνοια περί αυτού του μεγάλου θαύματος, συν του ότι αυτή η άγνοια φαινόταν προκαλούμενη από την υπάρχουσα στη Δύση έμφυτη τάση άρνησης του υπερφυσικού χαρακτήρα γεγονότων επιστημονικώς ανεξήγητων και η ακόλουθη αποσιώπησή τους, με έκανε χωρίς αμφιβολία να αποδεχθώ αμέσως αυτό το θαύμα ως αληθινό και έγκυρο. Εξάλλου, αισθανόμουν και ακόμα αισθάνομαι θυμωμένος και αγανακτισμένος που δεν μου είχε πει ποτέ κανείς για όλα αυτά αλλά δεν ήξερα που να κατευθύνω τον θυμό μου - ένοχη φαινόταν δε η όλη κοινωνία στην οποία είχα μεγαλώσει. Βαρέθηκα πια την άνευ όρων αμφιβολία και τον σκεπτικισμό περί θαυμάτων που κυριαρχεί τόσο πολύ στην δυτική νοοτροπία.

  Όπως λοιπόν άλλοι αρνούνται εξ' αρχής και χωρίς έρευνα να αποδεχτούν θαύματα ως θαύματα εγώ εν αντιδράσει αποφάσισα εξαρχής και χωρίς έρευνα να αρνηθώ να μην αποδεχθώ θαύματα ως θαύματα. Η αποδοχή μου λοιπόν του φαινομένου του Αγίου φωτός ως γνήσιο θαύμα, ανεξήγητο αν δεν αποδίδεται στην Ενέργεια του Θεού, αποτέλεσε για μένα το μεγαλύτερο ταρακούνημα των αντιλήψεων μου και άλλαξε ριζικά τον τρόπο με τον οποίον έβλεπα τα πράγματα. Με έκανε να αμφιβάλλω και να θέλω να ερευνήσω βαθύτερα αυτά που μέχρι τότε μου είχαν παρουσιάσει ως δεδομένα και αποδεχόμενα, και με έκανε να αποδεχτώ με αυθορμητισμό αυτά που έως τότε μου είχαν παρουσιάσει ως αμφίβολα ή ισάξια με παραμύθια που κανείς δεν τα παίρνει σοβαρά ως αληθινά γεγονότα. 

 Ένιωσα κατά βάθος ότι είχα βρει κάτι τόσο ελπιδοφόρο και σωτήριο πέραν της κατανόησης μου, γιατί ήταν και διά του Αγίου Φωτός που για μένα επιβεβαιώθηκε η Ανάσταση του Χριστού ώστε, όταν διάβασα κάποιο διάστημα μετά την παραβολή της εύρεσης ενός ανεκτίμητου θησαυρού στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (κεφ. ιγ' 44), κατάλαβα ότι τον ενθουσιασμό και την φαιδρότητα που ήθελε ο Χριστός να μας μεταδώσει διά της παραβολής αυτής, ήταν επακριβώς αυτό που είχα αισθανθεί τότε, γιατί και εγώ είχα ανακαλύψει κάτι που μου φαινόταν, δικαίως - εφόσον είναι - ως θησαυρό. 

Υπήρχαν επίσης πολλά άλλα κομμάτια στα Ευαγγέλια με τα οποία μπορούσα να ταυτιστώ με παρόμοιο τρόπο, που άλλα βιβλία δεν το είχαν είτε καθόλου κατορθώσει είτε σε πολύ μικρότερο βαθμό και δίχως διαρκή αποτελέσματα. Κατάλαβα την σημασία και ομορφιά του Ευαγγελίου και ότι η μετά προσοχής και ειλικρινής ανάγνωση του, μπορεί να αναζωογονεί και να αναδημιουργεί τις πνευματικές εμπειρίες, όπως η χαρά που περιέγραψα πριν, που με έκανε να είμαι κοντύτερα στον Θεό.

   Έτσι λοιπόν εξαρχής δεν ήθελα να αμφιβάλλω για το θαύμα του Αγίου Φωτός εάν δεν ήξερα ακόμα αρκετά στοιχεία τα οποία θα μπορούσαν να δικαιολογούν αυτή την αμφιβολία, παρόλο που το κάνουν κι αυτοί ακόμη που αυτοαποκαλούνται επιστήμονες. Επιστήμονας όμως είναι αυτός που πάει όπου τον οδηγούν οι ενδείξεις, μετά από επαρκή αναζήτηση και έρευνα των ενδείξεων. Επιστήμονας είναι αυτός που ερευνά όλες τις πλευρές ενός δεδομένου ή ενός γεγονότος, είναι αυτός που κάνει όσο το δυνατό περισσότερα πειράματα, είναι αυτός που προσέχει την κάθε λεπτομέρεια η οποία μπορεί να έχει σημασία για το τελικό συμπέρασμα και όλα αυτά έτσι ώστε να αποφύγει λάθη τα οποία μπορούν να αποφευχθούν. Ο σωστός επιστήμονας, που κατά την γνώμη μου δεν υπάρχει στην πραγματικότητα και προσεγγίζεται μόνο, είναι αληθινός, είναι ειλικρινής, είναι ουδέτερος, είναι αντικειμενικός, είναι μη προκατειλημμένος, είναι ανοικτός σε όλα για να μην αποκλείονται δυνατές λύσεις. Το να πας κάπου δηλαδή, σε μια άποψη αν θέλετε, χωρίς ενδείξεις μόνο και μόνο επειδή μια αντίθετη άποψη θα αντιμαχόταν την (επιφανειακά επιστημονική) κοσμοθεωρία σου χωρίς τα περαιτέρω βήματα που αναφέρθηκαν πριν ώστε να είναι κάποιος σωστός επιστήμονας, δεν είναι λοιπόν καθόλου επιστημονικό, αν και πάλι, το κάνουν πολλοί επιστήμονες. Γι' αυτό και ανέφερα για επιφανειακή επιστήμη και όχι ουσιώδη.

   Ο κύριος Μιχαήλ Καλόπουλος, λέει παραδείγματος χάριν ότι το Θαύμα του Αγίου Φωτός δεν είναι θαύμα, αλλά είναι απάτη. Μας δείχνει ένα πείραμα στο οποίο βάζει φώσφορο στο φυτίλι μιας λαμπάδας και αυταναφλέγεται μετά από κάποιο χρονικό διάστημα όταν εκτεθεί σε οξυγόνο. Μετά σου λέει, πώς δήθεν θαυματουργικώς αναφλέγονται οι λαμπάδες στη τελετή του Αγίου Φωτός και «αποδείχτηκε επομένως» ότι είναι όλα μια απάτη, με τρόπο επιστημονικό και επειδή έχει μια φαινομενικά επιστημονική προσέγγιση, κάτι που πρέπει δηλαδή ασφαλώς να είναι και αναντίρρητο.

   Ανάλογα με τις αναγκαίες προϋποθέσεις που έδωσα πριν για να είναι κάποιος ένας σωστός επιστήμονας, ο κ. Καλόπουλος πρέπει ακόμα να ερευνά ποιος βάζει πότε και που φώσφορο στις λαμπάδες που αναφλέγονται. Αλλά, δεν το έχει κάνει όμως, τουλάχιστον μέχρι σήμερα δεν έχω μάθει αν το έχει κάνει, αλλά αν θα το είχε κάνει, σίγουρα θα το είχα μάθει. Άρα, δεν έχουν ξεκαθαριστεί ακόμη όλες οι πλευρές του γεγονότος για να είναι δικαιολογημένη η βεβαιότητα. Παρόλα αυτά, η βεβαιότητα του κ. Καλόπουλου δεν φαίνεται να είναι μειωμένη και είναι σαν να τα έχει ήδη όλα ξεκαθαρίσει - η βεβαιότητα είναι σταθερή, καλά ριζωμένη και δεν έχει ταρακουνηθεί με το παραμικρό.

   Αν όμως δεν έχεις σιγουρευτεί για το εάν κάποιος έχει βάλει φώσφορο στα φυτίλια, τότε από που τέτοια σιγουριά, τέτοια αταρακούνητη βεβαιότητα ότι οι λαμπάδες έχουν φώσφορο πάνω τους; Επαναλαμβάνω την ερώτηση, είναι σημαντικό το βάρος της να κατανοηθεί: Από που τέτοια σιγουριά; Μιας και δυστυχώς το συναντάμε σε έναν αποκαλούμενο επιστήμονα, την στιγμή που οι επιστήμονες κανονικά απορρίπτουν βιαστικά και ανεπαρκώς θεμελιωμένα συμπεράσματα, απ’ το να σπεύδουν εξ' αντιθέτου σ' αυτά. Φαίνεται πώς προδίδουν μερικοί επιστήμονες την ίδια την επιστήμη τους και γι' αυτό παύει να είναι επιστήμη και οι ίδιοι επιστήμονες. 

   Αυτό που συμβαίνει είναι ότι έχει κάποιος μια εξ' αρχής άποψη, δηλαδή πριν να κάνει επιστήμη/έρευνα, την «ντύνει με επιστημονικά ρούχα», ώστε παραπλανητικά να κάνει τους άλλους να νομίζουν ότι η άποψη αυτή γεννήθηκε από την επιστήμη, όταν στην πραγματικότητα είναι η επιστήμη και ο τρόπος με τον οποίον αυτή διαπράττεται και διαδίδεται που γεννήθηκε από την άποψη. Επιπλέον μπορούμε να πούμε ότι οι απόψεις με την σειρά τους γεννιούνται από την κοσμοθεωρία κάποιου. Επιπλέον, δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς κοσμοθεωρία (αν και μπορεί να μεταβληθεί και να αντικατασταθεί, όπως έγινε και σε μένα). Το να λέει ο κ. Καλόπουλος ότι το Άγιο Φώς οφείλεται στο φώσφορο και είναι συνεπώς απάτη, δεν του το απέδειξε η ίδια η χημεία της αυτανάφλεξης του φωσφόρου, διότι αυτή λέει μόνο ότι εάν πρώτα υπάρχει φώσφορο στο φυτίλι τότε αυτοαναφλέγεται όταν εκτεθεί σε οξυγόνο, αλλά είναι απλώς και τίποτε παραπάνω η κοσμοθεωρία του, στο πλαίσιο της οποίας είναι φυλακισμένος, η οποία συνεπώς και δεν αφήνει χώρο για θαύματα και τον αναγκάζει και τον σπρώχνει να προβεί σε τέτοια συμπεράσματα. 

   Εδώ συγκεκριμένα έχουμε ουσιαστικά να κάνουμε με μια λογική πλάνη που είναι γνωστή από αρχαίους χρόνους ως “Εν αρχή αιτείσθαι”. Είναι πλάνη γιατί προϋποθέτεις αυτό που θέλεις να αποδείξεις. Για να είναι σωστό το συμπέρασμα, χρειάζεται η προϋπόθεση  να είναι έγκυρη, σωστή. Αν όμως η προϋπόθεση είναι ίδια με το συμπέρασμα, όπως στην λεγόμενη πλάνη, το οποίο συμπέρασμα φυσικά δεν έχει ακόμα αποδειχθεί ως έγκυρο, τότε έχουμε μια προϋπόθεση για την οποία δεν ξέρουμε αν είναι έγκυρη, και συνεπώς το συμπέρασμα δεν αποδεικνύεται. Η επικίνδυνη συνέπεια είναι ότι ο πλανεμένος έχει μετά την τάση να αποδίδει αναντίρρητη ορθότητα στην προϋπόθεση όταν στην πραγματικότητα τίποτε απολύτως δεν έχει ακόμα αποδειχθεί για την ορθότητά της. Αυτό ακριβώς γίνεται στην υπόθεση Καλόπουλου.

Ένα πολύ απλό παράδειγμα της συγκεκριμένης πλάνης:

Προϋπόθεση: Έχω πάντα δίκιο.

Συμπέρασμα: Έχω δίκιο και τώρα. 

   Βεβαίως αυτές οι πλάνες έχουν συνήθως πιο πολύπλοκες μορφές ή είναι περισσότερο καλυμμένες με ρητορική και άλλα παραπλανητικά μέσα αποσπώντας την προσοχή, ώστε η καθαρότητα του ότι είναι πλάνη να μην είναι τόσο σαφής. Π.χ., μπορεί η προϋπόθεση να μην εκδηλώνεται ρητά όπως θα φανεί παρακάτω στην περίπτωση της απόπειρας αμφισβήτησης της εγκυρότητας του θαύματος του Αγίου Φωτός. 

Για το Άγιο Φως λοιπόν η πλάνη ακολουθεί το εξής σχήμα:

1) Δεν υπάρχουν θαύματα

2) Άρα το Άγιο Φώς δεν είναι θαύμα

   Δεν δηλώνει δηλαδή ρητά ο κ. Καλόπουλος ότι πιστεύει (ξέρει) ότι δεν υπάρχουν θαύματα, αλλά αυτό είναι στην ουσία το μόνο αίτιο για όλα τα επόμενα που κάνει. Είναι ο μόνος και πανίσχυρος κινητήρας των υπολοίπων.

   Όποιος διαπράττει την πλάνη δεν καταλαβαίνει ότι τη διαπράττει - γιατί αλλιώς θα την απέφευγε (τουλάχιστον αν δεν παραπλανεί συνειδητά τον πλησίον) - και επομένως είναι πολύ σίγουρος για το συμπέρασμα της πλάνης, το οποίο ο πλανεμένος χρησιμοποιεί άδικα για να επιβεβαιωθεί και να επιβεβαιώσει την κοσμοθεωρία του από την οποία ρέει η αρχική προϋπόθεση. Εδώ δηλαδή η υποκειμενική κοσμοθεωρία του ψευδεπιστήμονα δεν επιτρέπει την ύπαρξη θαυμάτων. Είναι η πρωταρχική και διόλου αντικειμενική πεποίθηση. Και η αυτή κοσμοθεωρία είναι κάτι που μερικοί επιστήμονες ή ερευνητές την φέρνουν στην επιστήμη ή έρευνά τους, όχι κάτι που ακολουθεί από την επιστήμη ή έρευνά τους, όπως έγραψε κάποτε ορθώς ο συγγραφέας και χριστιανός απολογητής C.S. Lewis: ''The canon 'If miraculous, then unhistorical' is one they bring to their study of the texts, not one they have learned from it.''

   Αυτό μπορεί να απαντήσει την ερώτηση μου, δηλαδή από που έχει τέτοια σιγουριά. Και αφού υπάρχει αυτή η αβάσιμη σιγουριά ότι είναι απάτη, ο πλανεμένος νιώθει την υποχρέωση να δείξει πώς ακριβώς γίνεται η απάτη. Γιατί η πηγή της αβάσιμης σιγουριάς - η οποία είναι αναγκαία για να επιβεβαιώνεται συνεχώς η εξίσου αβάσιμη κοσμοθεωρία - του ψευδεπιστήμονα είναι αρκετά μεγάλη έως και απεριόριστη για να ξέρει σίγουρα εκτός του ότι είναι απάτη επίσης και σίγουρα πώς γίνεται η απάτη, και όλα αυτά χωρίς το παραμικρό σημάδι παρουσίας κάποιας παραπάνω ερευνητικής σκέψης πάνω στην σκέψη του, για την οποία παραδόξως καυχάται όμως, συνήθως και περιφρονώντας άλλους για δήθεν έλλειψη σκέψης κιόλας.

   Επιπλέον, η εξήγηση του πώς γίνεται η απάτη γίνεται κατά προτίμηση με την χρήση όσο το δυνατόν περισσοτέρων επιστημονικών ορολογιών ώστε να γίνεται η εξήγηση όσο το δυνατόν πιο επιβλητική και πειστική, και επομένως πιο φαινομενικά αναντίρρητη. Αυτός είναι ένας από τους παραπλανητικούς τρόπους που είπαμε παραπάνω που βοηθούν στο να μη αναγνωρίζουμε ότι γίνεται μια λογική πλάνη.

   Όποιος εξάλλου μετά τολμά να αμφιβάλλει την εγκυρότητα της εξήγησης, θα απεικονιστεί ως ένας ηλίθιος ή καθυστερημένος, που αμφιβάλλει ή ακόμα απορρίπτει μόνο επειδή δεν έχει αρκετή νοημοσύνη να καταλάβει τι ακριβώς σημαίνουν όλα αυτά τα δύσκολα μέχρι και ακατανόητα επιστημονικά. Έτσι και ακόλουθα εξισώνεται με κάποιον που είτε ακόμη πιστεύει ότι η γη είναι επίπεδη, είτε ονομάζεται οπισθοδρομικός, είτε θεωρείται σαν κάποιος που ζει ακόμα στους σκοτεινούς (με έμφαση συνήθως στην λέξη σκοτεινό) μεσαίωνα, είτε προσφωνείται με την Ελληνικότατη λέξη 'φουνδαμενταλιστή' ή την λίγο περισσότερο Ελληνική λέξη 'θεμελιωτή' (αν και η τελευταία δεν χρησιμοποιείται τόσο γιατί δεν έχει τόσο αρνητικό φορτίο όσο η πρώτη) ή λόγω περιορισμού λεξιλογίου, ή ακόμα καλύτερα ένας συνδυασμός από αυτές τις προσβολές, διαπράττοντας έτσι μετά πάλι μια άλλη λογική πλάνη, που λέγεται “ad hominem” δηλαδή “προς τον άνθρωπον” - για τον ενδιαφερόμενο το διαδίκτυο περιέχει αρκετές πληροφορίες. 

   Μερικοί έχουν την πίστη τους βασισμένη σε επιχειρήματα και ενδείξεις για την εγκυρότητα της πίστης τους, άλλοι έχουν μια πίστη που είναι βασισμένη σε πνευματικές ανεπάρκειες, πάθη, που σχετίζονται με τον εγωισμό, όπως π.χ. η περηφάνια. Τέτοια πίστη είναι πρώτον άνευ όρων, δηλαδή τέτοια πίστη δεν εξαρτάται και δεν σχηματίζεται από επιχειρήματα, απλώς υπάρχει ήδη εξ' αρχής ανεξαρτήτως ενδείξεων ή επιχειρημάτων που θα μπορούσαν να πουν κάτι για αυτή την πίστη. Αυτό από μόνο του δεν πρέπει αναγκαστικά να είναι κακό πράγμα, αλλά είναι όταν αυτό αποτελεί το αποτέλεσμα εγωισμού.

   Δεύτερον, αν σ' αυτές τις περιπτώσεις εμφανιστεί μια ένδειξη ή ένα επιχείρημα που αντιμάχεται την πίστη, τότε λόγω του εγωισμού από τον οποίον προέρχεται η πίστη η ένδειξη ή το επιχείρημα θα καταπολεμηθεί έτσι ώστε ακόμα οι ισχυρότερες ενδείξεις να απορροφηθούν, εκεί που πολύ πιο αδύναμες ενδείξεις και πολύ πιο αδύναμα επιχειρήματα, που εξ' αντιθέτου επιβεβαιώνουν την πίστη, θα γινόντουσαν αμέσως δεκτές. Δηλαδή αφ' ενός αποδέχεται κανείς αυτόματα αυτό που του αρέσει, αφ' ετέρου δε εξετάζει με το μικροσκόπιο αυτό που δεν του αρέσει, προδίδοντας έτσι την κακιά φύση της πίστης δια της ανειλικρίνειας και ασυμμετρίας της σκέψης. Είναι αυτό - συν τοις άλλοις - για το οποίο έλεγξε ο Κύριος τους Φαρισαίους και Γραμματείς, όταν τους έλεγε: “Οδηγοί τυφλοί, οι διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες!” (Ματθ. κεφ. κγ' 24).

   Είναι τέτοια ψεύτικη στάση από την οποία γεννιέται εύκολα η διάπραξη λογικών πλανών. Όποιος μετέπειτα διαπράττει πλάνες στερείται κάποιας αλήθειας, διότι αν το διαπράττει συνειδητά για να παραπλανήσει το πλησίον στερείται αγάπης και όποιος στερείται αγάπης στερείται αλήθειας, και αν δεν το κάνει συνειδητά στερείται της αλήθειας η οποία αφαιρείται απ' την πλάνη και πιστεύει σε συμπεράσματα στα οποία έχει φτάσει με λάθος τρόπο έτσι ώστε το συμπέρασμα να μην απορροφηθεί κι ας είναι εσφαλμένο. Επιπλέον κλέβει την αλήθεια από τον άλλον. Κάπου διάβασα ότι η κλοπή είναι η χειρότερη αμαρτία. Ο φόνος π.χ. είναι κλοπή μιας ζωής. Το ψέμα είναι κλοπή της αλήθειας. Οι αμαρτίες μπορούν να θεωρηθούν ως κλοπές της δυνατότητας της ένωσης με τον Θεό. Ο Θεός είναι Αλήθεια, άρα κάτι που κλέβει την αλήθεια εν μέρει ή εντελώς, είναι εμπόδιο στο να πας κοντά στον Θεό. Γι' αυτό το θεωρώ σημαντικό να αναγνωρίζουμε την βαρύτητα των πλανών, και να τα μισούμε με την ίδια δύναμη με την οποία μισούμε και το ψέμα. Όχι να μισούμε αυτόν που το διαπράττει, αλλά την πλάνη την ίδια. Το να αναγνωρίζεις όμως προϋποθέτει το να το γνωρίζεις, γι' αυτό και ενθαρρύνω τον αναγνώστη να εμβαθύνει σ' αυτό το θέμα των λογικών πλανών αν τουλάχιστον ενδιαφέρεται για την αποφυγή ψεμάτων και γενικότερα και ευρύτερα οποιουδήποτε ψεύδους. Αλλιώς τον ενθαρρύνω να ενδιαφέρεται.

"Φως Χριστού φαίνει πάσι"

   Για όποιον θέλει να μάθει περισσότερα περί του Αγίου Φωτός, ακόμα και γι' αυτούς που νομίζουν ότι ξέρουν ο,τι είναι να ξέρουν περί τούτου, συνιστώ θερμά το βιβλίο “Άγιο Φως” του συγγραφέα Χάρη Σκαρλακίδη. Περιέχει σίγουρα κάτι που δεν το ξέρατε!

Με λαμπρότητα εόρτασε η ενορία μας

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα εορτάστηκε και φέτος η μνήμη των Αγίων και Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, προστατών της θεοφιλούς ενορίας μας. 

   Την Παρασκευή 28 Ιουνίου, παραμονές της εορτής, ετελέσθη ο Πανηγυρικός Εσπερινός προς τιμήν των Αγίων μας, χοροσταντούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Θερμών κ. Δημητρίου ,όστις εκύρηξεν και τον θείον λόγον. 

   Την επομένη, Σάββατο 29 του μηνός, ανήμερα της εορτής, ετελέσθη πανηγυρικά η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, χοροστατούντος του προαναφερθέντος Επισκόπου, ο οποίος προεξήρχε και του μεθέορτου Εσπερινού των Αγίων Αποστόλων και της λιτανεύσεως της Ιεράς Εικόνος των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, όπως επίσης και της χαριτόβρυτης Εικόνος της Παναγίας Εσφαγμένης. 

   Οι μεθέορτες λατρευτικές εκδηλώσεις συνεχίστηκαν και την Κυριακή 30 του μηνός Ιουνίου με την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Ιγνατίου, ο οποίος χειροτόνησε Διάκονο τον π.Δημήτριο Μιχαλόπουλο, γραφίστα και πατέρα τριών παιδιών και χειροθέτησε αναγνώστη τον ιερόπαιδα της ενορίας μας Γεώργιο Γκαστερίδη ευχόμενος καλή σταδιοδρομία στα ιερά γράμματα του εκκλησιαστικού λυκείου. 

   Οι φετινές εκκλησιαστικές εκδηλώσεις της ενορίας μας έκλεισαν με την Ιερά Αγρυπνία που ετελέσθη το εσπέρας της Κυριακής, παραμονές της εορτής των Αγίων και Ιαματικών Αναργύρων, Κοσμά και Δαμιανού. 

   Αξίζει να σημειωθεί πως καθ όλη την εβδομάδα προ της εορτής των Αγίων της ενορίας μας, τελούνταν καθημερινά η πρωινή Θεία Λειτουργία, ο Εσπερινός με την Παράκληση προς τους Αγίους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο και η Ακολουθία του Ιερού Αποδείπνου με τους Χαιρετισμούς προς τους Αγίους μας.