Η βίωση της Ανάστασης του Θεανθρώπου

του Παπανικολάου Χρήστου

Βιοχημικού - Βιοτεχνολόγου

Μέλους της νεανικής κίνησης της Ενορίας

    Τό μεγαλύτερο γεγονός τῆς Ὀρθοδοξίας μας, ἡ ἑορτή τῶν ἑορτῶν, ἡ πανήγυρης τῶν πανηγύρεων ἔφτασε. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἡ ἑορτή τῆς σωτηρίας μας καθώς χάρη σέ αὐτήν ἐμεῖς ἔχουμε αἰώνια ζωή. Δία τοῦ ξύλου τοῦ Σταυροῦ ὁ Θεός πάτησε τό Θάνατο καί ἠγέρθη ὡς μόνος Ὧν Κύριος καί ἐξουσιαστής ἐπί τοῦ θανάτου. Ἡ ἀποκορύφωση τοῦ Θείου Δράματος, καθώς ὡς πρόβατο ἐν μέσω λύκων καταδικάστηκε, ταπεινώθηκε καί Σταυρώθηκε, γιά κανένα λόγο ἀλλά μόνο καί μόνο ἀπό τήν ἀγάπη του γιά τόν ἄνθρωπο. Πέρασε διά τοῦ θανάτου στή ζωή γιά νά ἔχουμε ἐμεῖς ζωή. Αὐτή εἶναι ἡ μεγάλη ἑορτή πού πανηγυρίζουμε σήμερα.

«Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι…»

     Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἕνα ἄκρως «μυστικό» γεγονός, καθότι οὐδείς εἶδε τήν Ἀνάσταση ἀπό κοντά. Ἐμεῖς προτρεπώμεθα ὄχι μόνο νά ἑορτάσουμε ἀλλά νά τήν ζήσουμε κιόλας. Καί μᾶς γεννιέται εὔλογα τό ἐρώτημα…πῶς νά ζήσουμε κάτι τό ὁποῖο κανείς δέν εἶδε καί ἔζησε ἀπό κοντά; Οὔτε ἡ Παναγία μας, ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ δέν εἶδε τήν Ἀνάσταση. Πῶς λοιπόν ἐμεῖς καλούμαστε νά τό ζήσουμε αὐτό τό μέγα γεγονός?

     Αὐτό τό Θεῖο καί θαυμαστό γεγονός καλούμαστε νά τό ζήσουμε ὅπως οἱ μαθητές του. Δηλαδή νά δοῦμε καί νά ἑνωθοῦμε μέ τόν Ἀναστάντα Κύριο! Ὅπως τόν εἶδαν οἱ μαθητές του. Δέν εἶδαν τήν Ἀνάσταση ἀλλά Αὐτόν τόν Χριστό. Τόν ἴδιο Χριστό πού βλέπουμε στίς Ἁγιογραφίες. Τόν ζῶντα Κύριο. Ὁ ἄνθρωπος ὅπως εἶναι στή φύση τοῦ ἀμφιβάλλει γιά τά πάντα καί ζητάει ἀποδείξεις χειροπιαστές. Ποῦ νά μπορεῖ νά ἀντιληφθεῖ μέ τό αἰσθητό. Μᾶς τό ἐπιτρέπει αὐτό ὁ Θεός μιᾶς καί μᾶς ἔπλασε ὄντα μέ λογική πού μποροῦν νά σκεφτοῦν καί νά κρίνουν. Μποροῦμε ὅλα ὅμως νά τά ἀντιληφθοῦμε? Πῶς νά συνειδητοποιήσει κανείς τό μέγα γεγονός τῆς Ἀναστάσεως, τό ὁποῖο δέν εἶναι ἁπλά ἡ ἔγερση ἀπό τούς νεκρούς ἀλλά ἡ ἴδια ἡ νίκη ἀπέναντι στό θάνατο. Ἀκόμα καί οἱ μαθητές τοῦ δυσκολεύτηκαν νά τό πιστέψουν. Ἔπρεπε νά φανερωθεῖ γιά νά τό ἀντιληφθοῦν καί εἰδικά ὁ ἀπόστολος Θωμάς ἄν δέ ἄγγιζε τά σημάδια τοῦ Κυρίου δέν τό πίστευε. Καί τό πίστεψε μόλις εἶδε τόν Κύριο. Τόν εἶδαν ὅμως. Ὁλοζώντανο μπροστά τους. Στή σημερινή ἐποχή θά ἔλεγε κάποιος πώς εἶναι παραίσθηση. Καί ὅμως ὄχι. Οἱ Ἀπόστολοι ξέρουν τί εἶδαν. Ἕναν ζῶντα Χριστό.  

         Ἐμεῖς ὅμως μέ τά φτωχά μάτια σάν ἄλλοι Θωμάδες συνεχίζουμε νά μή βλέπουμε αὐτή τή μεγάλη χαρά τῆς Ἀναστάσεως καί ψάχνουμε ἀποδείξεις ὅλη τήν ὥρα. Δηλώνουμε πιστοί καί ὅμως δέν μποροῦμε νά πιστέψουμε αὐτό πού μᾶς ἔδωσε τή σωτηρία. Δέν μποροῦμε νά δοῦμε αὐτό πού ἔχει ἀποδειχτεῖ ἐξ ἀρχῆς. Καί ὅλο ζητᾶμε σημάδια. Τά σημάδια τά δίνει ὁ Θεός ἀλλά οὔτε αὐτά τά βλέπουμε. Καλούμαστε στό δεῖπνο τῆς χαρᾶς μέ τή μετοχή μας στή Θεία Λειτουργία τῆς Ἀναστάσεως διά τῆς μεταλήψεως τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Καλούμαστε νά ἑνωθοῦμε μέ τόν Κύριο. Νά ἡ μεγαλύτερη ἀπόδειξη τῆς Ἀναστάσεως. Τό ἴδιο τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου τά ὁποία θυσίασε γιά ἐμᾶς. Μᾶς λέει ἐνωθεῖτε μαζί μου. Νά καί οἱ χειροπιαστές ἀποδείξεις πού ζητᾶμε. Ἀλλά καί πάλι ἀμφιβάλλουμε καί δέν λέμε νά τό κατανοήσουμε. Μά πῶς νά ἑνωθοῦμε μέ κάποιον πού πέθανε; Μήπως πραγματικά Ἀναστήθηκε ; Μήπως οἱ ἀμφιβολίες εἶναι ἁπλά ἀμφιβολίες δικές μας, ἐξαιτίας τῆς ὀλιγοπιστίας μας καί ὄχι οὐσιαστικές; Μήπως πρέπει νά ζοῦμε τήν Ἀνάσταση κάθε φορᾶ πού κοινωνοῦμε καθότι λαμβάνουμε Σῶμα καί Αἷμα ζῶντος Χριστοῦ; Ἤ μήπως κάθε φορᾶ ὡς «καλοί ἄπιστοι» μένουμε μέ τίς ἴδιες ἀμφιβολίες καί ταλαντευόμαστε ἄδικα; Τήν ἀπάντηση  μποροῦμε νά τή βροῦμε πάλι στά λόγια του Χριστοῦ ἀπευθυνόμενος στόν Ἀπόστολο Θωμά: «ὄτι εωρακας μέ, πεπίστευκας· μακάριοι οἰ μή ιδοντες καί πιστευσαντες».

         Ἄς πιστέψουμε ὁλοκληρωτικά φέτος ἀδελφοί μου στήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας καθότι δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία περί τοῦ γεγονότος τούτου. Ἄς μήν τό βλέπουμε μέ τά μάτια τοῦ σώματος, ἀλλά ἄς τό δοῦμε μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς. Εὐτυχισμένοι λέει ὁ Κύριος ὅσοι δέν βλέπουν καί πιστεύουν. Εὐτυχισμένοι δηλαδή αὐτοί πού δέν περιμένουν κάποια ἀπόδειξη γιά νά πιστέψουν. Αὐτή τήν πίστη πρέπει νά ἔχουμε, τήν ἁγνή, τήν καρδιακή καί τότε ὁ νοῦς δέν θά ἀναζητᾶ τίποτα. Οὔτε θά μᾶς γεμίζει ἀμφιβολίες. Ἄς ἑνωθοῦμε πραγματικά μέ τόν Χριστό μας καί νά μεταβάλλουμε τόν ἑαυτό μας καί νά ζήσουμε δίπλα του διότι πέρα ἀπό τό Θεό κανένα νόημα δέν ὑπάρχει σέ αὐτή τή ζωή. Ἄς ζήσουμε πραγματικά τήν Ἀνάσταση, γιατί εἴμαστε παρόντες στήν ἔγερση τοῦ Κυρίου καί νά ψάλλουμε μέ μία φωνή: «Χριστός Ἀνέστη».

Χρόνια σας πολλά καί εὐλογημένα.