Η Ακολουθία της Αποκαθήλωσης και του Επιταφίου Θρήνου

" Ὄτε κατῆλθες πρός τόν θάνατον, ἡ ζωή ἡ ἀθάνατος

τότε τόν ἄδην ἐνέκρωσας, τή ἀστραπή τῆς Θεότητος... "

   

" Ὁ εὐσχήμων Ἰωσήφ, ἀπό τοῦ ξύλου,

καθελῶν, τό ἄχραντόν σου Σῶμα" 

  

  Τό πρωί τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς,  τελεῖται στίς Ἐκκλησίες μας, ἡ Ἀκολουθία τῶν Ὡρῶν καί τοῦ Ἑσπερινοῦ της Ἀποκαθηλώσεως, ὅπου τό Ἅγιο καί Ζωοποιό Σῶμα τοῦ Κυρίου μᾶς ἐναποτίθεται στό κουβούκλιο τοῦ Ἐπιταφίου, πρός προσκύνηση τῶν πιστῶν.  

    

" Ὄτε ἐκ τοῦ ξύλου σέ νεκρόν, ὁ Ἀριμαθαίας καθεῖλε, τήν τῶν ἁπάντων ζωήν, σμύρνη καί σινδόνι σέ Χριστέ ἐκήδευσε, καί τῷ πόθω ἠπείγετο, καρδία, καί χείλει, σῶμα τό ἀκήρατον, σού περιπτύξασθαι, ὅμως συστελλόμενος φόβω, χαίρων ἀνεβόα σοί. Δόξα, τή συγκαταβάσει σου Φιλάνθρωπε".  

     

  Τό βράδυ τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς (Μέγα Σάββατο),  ἑορτάζουμε "τήν Θεοσωμόν ταφήν καί τήν εἰς ἅδου κάθοδον" τοῦ Κυρίου. Ἡ Ἐκκλησία διά τῆς ὑμνωδίας της, ἐκφράζει τήν ἔκπληξη τῆς μπροστά στό παράδοξό της ταφῆς τοῦ Θεοῦ καί ταυτόχρονα τήν βεβαιότητά της, πώς "τοῦτο  Σάββατον ἔστι τό ὑπερευλογημένον, ἐν ὤ Χριστός ἀφυπνώσας ἀναστήσεται τριήμερος".

     Ἡ ταφή βέβαια ἔγινε τό ἀπόγευμα τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, ὅμως ἡ Ἐκκλησία ἔκρινε ὀρθό νά ἀφιερώσει ἰδιαίτερη καί ξεχωριστή μέρα πρός τιμήν καί μελέτη τοῦ μυστηριώδους αὐτοῦ γεγονότος.

   Ὁ Χριστός ἀναπαύεται μέσα στόν τάφο, ὅπως ""ἀναπαύθηκε" ὅταν πρωτοδημιούργησε τόν κόσμο τήν ἕβδομη ἡμέρα.Ὅμως ἀναπαύεται ὡς Θεάνθρωπος.   

  Τό πανάχραντο σῶμα Τοῦ θάπτεται στόν τάφο, ἀλλά πνευματικά ὁ ἴδιος μεταβαίνει στόν Ἅδη καί συνεχίζει τό σωτηριῶδες ἔργο του. Καλεῖ κοντά Τοῦ ὅλους τους δίκαιούς της Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀπό τόν Ἀδάμ καί τήν Εὕα μέχρι τούς ἔσχατους ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά μήν λείψει κανείς ἀπό τό παγκόσμιο προσκλητήριο τῆς σωτηρίας, πού εἶναι τελικά μία ἀναδημιουργία τοῦ κόσμου καί τῆς ὁλοκλήρωσης τῆς ἀνθρωπότητας. Ἡ κάθοδος αὐτή ἦταν τό τελειωτικό χτύπημα κατά τοῦ θανάτου.  

" Ἡ ζωή ἐν τάφω, κατετέθης Χριστέ, καί Ἀγγέλων στρατιαί

ἐξεπλήττοντο, συγκατάβασιν δοξάζουσαι τήν σήν".

  Στήν βυζαντινή εἰκονογραφία ὁ Κύριος παρουσιάζεται κατερχόμενος στόν Ἅδη μέ δόξα κρατώντας τόν Τίμιο Σταυρό Του. Συντρίβει τίς πύλες τοῦ Ἅδη καί ἀνασύρει ἀπό 'κει τόν Ἀδάμ, τήν Εὕα, τόν Ἄβελ, τούς Πατριάρχες, τούς προφῆτες καί ὅλους του δικαίους της Παλαιᾶς Διαθήκης.

     Στόν Ὄρθρο τοῦ Μεγάλου Σαββάτου (τό ἀπόγευμα τῆς Μ. Παρασκευῆς), ψάλλονται τά Ἐγκώμια, δηλαδή σύντομα τροπάρια πού ἐξιστοροῦν τά Πάθη τοῦ Κυρίου, ἐξυμνοῦν τήν ταφή Του καί διασαλπίζουν τή νίκη Τοῦ κατά τοῦ θανάτου. Πρός τό τέλος τοῦ Ὄρθρου γίνεται καί ἡ περιφορά τοῦ Ἐπιταφίου γύρω ἀπό τούς δρόμους τῆς Ἐνορίας.    

" Ὤ γλυκύ μου ἔαρ, γλυκήτατόν μου Τέκνον, ποῦ ἔδυ σου τό κάλλος;"

Οι Κατηχητές του Ιερού Ναού